Bakışlarımız esrik, ruhlarımız mayhoş. Dilimizde muşmulamsı bir tat bırakan soğuk mu soğuk bir katı.
Parmak ucumuzla siliyoruz karşımızdaki sevgilimizi. Hiç düşünmeden yokluğunu, basit hayatımızda elimizin tersiyle itiyoruz gözlerimizin içtiğini. Varlığında mutlu muyuz ki yokluğunda üzülelim düşüncesiyle...
Dünyada Bir Yerdeyim
yazan: odysseia
tarih: 7/24/2009 06:29:00 ÖS
etiket: sensizliğe adanmış yazılar, yazılar
yorum:
2 yorum
sorular dönüyor aklımda, cevapsız anlamsız binlerce soru var belleğimi kavrayan, cevap bekleyen, anlam arayan... ölüme davetiye çıkarmış tüm sözlerim... ölüm ne ki, varolamamak mı artık? gülüyorum kendi iç sesime... Varolabilmek haaa.. Söylesene nedir varolmak? şu dünyaya sonsuz acını verip yok olmaktan başka... Sahte dünyanın bir parçası olmaktan başka... Yani şu mutsuz ve sıradışı devinimin, kendi...
Güneşi Tutmak
yazan: odysseia
tarih: 7/24/2009 06:10:00 ÖS
etiket: aydınlığa adanmış yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Aydınlığı aramak, koşar adım yürüdüğün yolların maviye çıktığı yerlerde ulaşmaya çalışmaktır on'a. saklandığın karanlıktan çıktığında yanıbaşında durur o. Yürüdüğün yolların ardından bıraktığın izlerde, seni sen yapan tüm değerlerde..."Geldim" der; "yakını uzak eden yolları aştım da geldim..." Sığınırsın sıcaklığına bir anne şefkatinde, özgürlüğe süzülen kuşların kanadında o'nu izlersin. Hafif hafif...
gece mor sever
yazan: Adsız
tarih: 7/18/2009 05:07:00 ÖS
etiket: renklerin demek istedikleri, yazılar
yorum:
2 yorum
En çarpıcı rengi sever gece hep. Kendine en iyi yakışanı… kendisini en iyi ifade eden, anlam yüklü en çok beğenilen rengi: moru.
Menekşenin zarifliği gibidir mor, sümbül gibi hoş kokar. Kırmızıyla mavinin muhteşem uyumu, kadınla erkeğin birleşimi gibi.
Gökyüzünün maviliğinin içine güneş katarken rengini...
çarli'nin melekleri
Telefonuma baktığımda saatin 1.30 olduğunu gördüm. NTV Bilim’den yürüttüğüm resim yandı söndü telefonun ekranında. Okuyanlar bilir, hani şu yüz nakliyle alakalı, ünlü portrelerden parçaların birleşmesiyle oluşmuş resim.Odada yalnızım bu gece. Zaten sekiz kişilik odada iki kişiydik, diğer vatandaş İstanbul’a gidince yalnızlığımla beraber kalakaldım. Yurdun tam yanındaki halı sahadan sesler duyulur...
garda
yazan: Adsız
tarih: 6/17/2009 10:14:00 ÖS
etiket: adult, ağzı bozuk yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Sonu belli olmayan bir gün daha dünya üzerine düşüverdi semadan, mavi bir gün. Yıpranmış kirpiklerinden süzülen yağmur damlalarıyla pas kokan rayların üzerinde seyre daldı yaşamları.
Devrilmiş bir sandalye, kırık üç bacağı yanında süzülüyordu, süzüldüğü gibi bavullar. Her dönen tekerleğin arasında kum...
istasyonda insanlar
yazan: Adsız
tarih: 5/20/2009 06:49:00 ÖS
etiket: sonu gelmeyen yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
İstasyonda insanlar. Onlarca, yığın yığın. Ellerinde poşetler, valizler. Kalabalık içinde yalnız hissedenler, kimseyi gözü görmeyenler, kimse tarafından farkedilmeyenler, müzik dinleyenler, müzik sevmeyenler, insan sevmeyenler, siyaset bilmeyenler, okurlar, yazarlar,araştırmacılar, bir an önce yuvaya...
elma
yazan: Adsız
tarih: 4/25/2009 11:55:00 ÖÖ
etiket: sonu gelmeyen yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Zamanın birinde elma ağacı varmış, bulutların üzerinden kökleri dünyayı tutan. İyi ki varmış bu elma ağacı, yoksa düşermiş sonsuzluğa dünya. İnsanlar bilmezlermiş bu ağacı ama koca nineler anlatır da anlatırlarmış anbean bu ağacı torunlarına.
Gümüş çekirdekli hurmalar yetişirmiş bu elma ağacında....
-miş
yazan: Adsız
tarih: 4/25/2009 11:43:00 ÖÖ
etiket: sonu gelmeyen yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Mini minnacıkmış elleri, elleri gibi varmış gözleri. Derin yeşilmiş bir gözü, diğeri maviye çalarmış biraz. Beş yaşında doğmuş, on beş yaşında ölmüş. Tüm yaşadıklarını bu on yılda sürdürmüş. Doğduğunda kelmiş, öldüğünde yere kadar saçı varmış. Bir varmış bir yokmuşlu dünyada yaşaya yaşaya on yıl yaşamış....
pabuç
yazan: Adsız
tarih: 4/25/2009 11:28:00 ÖÖ
etiket: sonu gelmeyen yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Gıbgri pabuç yavaş yavaş ilerledi kaldırım taşlarının üzerinde. Yorulup da durduğunda çözülüverdi ipleri. Beyazlığını yavaş yavaş yitiriyordu geçen zaman diliminde, biraz da kokuyordu içi.
Yağlıboya tablo çizdi fırça yardımıyla onu. Resme baktığında duvarda duran başka bir tabloya takılıverdi. Botlar...
otogar
yazan: Adsız
tarih: 4/25/2009 11:17:00 ÖÖ
etiket: sonu gelmeyen yazılar, yazılar
yorum:
Hiç yorum yok
Ve bir nefesle cana kavuşan bedenler, ayrılmak için beklerken hareket saatini otogarda, tüketiyorlardı bilmeden dakikaları, hiç umursamadıkları yaşamlarından. Müziğin senfonisine bırakanlardan kendisini, seyahat yastığı satanlara kadar binlerce bambaşka insan yük olmuştu, her otobüs geçişinde sarsılan otogar binasına. Aslında o, hiç sorgulamadan açıvermişti kapılarını, ısıtıvermişti vücutları. Özlem...
oyuncaklar ve sahipler
Yönlendirilmiş hayatlar var. Yaşamın kıyısına kadar götürülüp, uçurumdan atlatılmaya mecbur bırakılmış, iki kişilikli hayatlar. Her bir yanı mızraklarla çevrili sarp kayalıkların ardına ulaşabilmek için çabalayan yıpratılmış hayatlar. Önüne tüm engeller bir oyunun içindeymişçesine sunulmuş ve bunların...
dişinin senfonisi
Yeteneği sönen şairimiz bu gün de bir yaprak solutmuştu benliğinden. Gitgide tükenen ilhamı için dilek dilemekten başka çaresi kalmamıştı perilerden.
Sesler gelirken köpüren sulardan, kulaklarını tıkar oldu şairimiz, acıdı kendine bilmeden, kendi artık o değildi.
Sesler sanki keman gibiydi, her teline...
büyüyebilmek
ne güzel şeydir büyüyebilmek yarabbim. misketlere bakıp içindekilerin nasıl içeriye girdiğini artık keşfedebilmek. sandalyeye binmeden dolaplara ulaşabilmek. arkadaşlarınla vakit geçirdiğinde bir başka eğlenebilmek.
yaşasın kardeşler! büyüdüm ben diyebilmek ne güzel ne içten bir şeydir. mutluluk...
ben de yaparım, ben de yazarım
Neden yapamayayım? Benim de iki elim iki burun deliğim yok mu? Ben de yaparım, ben de yazarım. İnsan olmak o kadar güç mü? Sahiden mi? Gerçekten mi? Ben yaparım. Olurum insan ama nasıl insan? Ne insanlar var. Onlar gerçekten insan mı? Utandım bak. Olmaz onlar insan. Yazık o zaman ben insan olmayayım, havyam olmak daha güzel.Neden yazamayayım? Benim de kırk parmağım yok mu? Ben de yaparım, ben de yazarım....
öcünün son istekleri
Yıldızlar yağsın semadan bana doğru, içime işlesin. Gözlerim sizi görmesin asla, yüzünüze iğne işlemeli toprak rengi bir bez bağlayın. Bırakın benim yüzüm açık kalsın, herkes görsün ışıyan gözlerimi onlara doğru.
Bir de gökkuşağı çıksın, aksın yüzünüze geceleyin, altında bir küp altın. Küp kerpiçten...
yüksel caddesinde hayatı boşlamak
Metronun Yüksel Caddesi çıkışından kendini sokağın olağan akışına bırakanlar, burunlarına gelen limon, baharat, sarımsak ve mısırın buharıyla adeta sarhoş olarak insan kalabalığına doğru yürüdüklerinde, hayat hikâyeleri birbirinden farklı yüzlerce insana çarpmamaya dikkat ederek, usul usul aralarından...
havan ve susam taneleri
Susam gibi hayatlar, ezilmiş hatta yağı çıkarılmış. Teker teker, adımları dikkatli, biniveriyorlar banliyö trenine çekmeceden, sonraki duraklarda inmek üzere. Kimisinin elinde bir kese kâğıdı, içinde kuruyemiş, kimisinin elleri boş, kimisinin elinde diğerinin elleri, üşümüştür diye ağzına yaklaştırıp...
çalınan renkler
Her yerdeler. Arkamda, sağımda, solumda, bu ne?
Ellerindeki de ne öyle sanki gitar ama daha büyük çello desem onun kadar da değil. Neden beni takip ediyor bunlar neden? Ben size ne yaptım? Yeter!
Uzun tırnaklarının içleri pislik içinde. Sanki toprak kazımışlar gibi kimisi de kırık ama hepsi morumsu...
dün
Bugün günlerden ne? Hatırlayamıyorum. Ama dün perşembeydi...
Perşembe günlerin en güzeli, perşembe günlerin en çirkini, perşembe adını hatırlayamadığım günlerin en asili. Her şey dün gerçekleşti hayatımda, her şey dün yaşandı ve bitti benim için. Ben dün doğdum, ben dün öldüm.
Acıdım kendime dün, kızdım,...
tarlada çamur
Sessizliği bozan bir çığ gibi düştü yeryüzüne yağmur. İnsanları silmek için bu hayattan belki.
Yavaş yavaş süzüldü yanaklardan ulaşmak için toprağa karışmak çamur olmak için. Kopkoyu karanlıklarda aydınlık bir yüz aradılar, yalamak için, buldular kimisini, bazısı hiç okşayamadı öyle bir ten. O tenlerki...
yıllar kadar
"Banliyö trenlerinin Sirkeci Garı'na yaklaştığı ayakaltlarındaki kıpırtıdan belli olduğu sırada yüreklerimiz rayların dışa bakan tarafları kadar paslanmıştı yağan yağmurdan.Bir kadın o anda elini kaldırıp güvercinlere yem atarken yine güneş ışığını mahrum bıraktı sağ gözünden.Ellri yıllar kadar çizik,tırnakları...
ucuz
Hayatın ağzımda karamel tadı bıraktığı bir günde ellerim ayrılıyor birbirinden ve akıyor düşlerim yere,toprağa karışıyor,çamur oluyor,karış karış yeryüzüne seriliyor.Çekiyor ruhumu bedenimden birlikte götürüyor kendinle.Kanımı emiyor,bir damla bile bırakmıyor.
Zamanından sapma yapmış iğde çiçeklerinin...
eylem olarak müzik
Yaşam denilen serüvende bazen öyle anlar gelir ki hayattan, kurulu düzenden uzaklaşmak ister insan. Kendine saklanacak, onu koruyacak bir delik, bir sığınak bulmak ister. Arkasına saklanacağı bir duvar örer elleriyle kafasını boşaltıp, sonsuzlukta var olmak için.
İşte müzik de bu duvarlardan biridir....