dün

Bugün günlerden ne? Hatırlayamıyorum. Ama dün perşembeydi...
Perşembe günlerin en güzeli, perşembe günlerin en çirkini, perşembe adını hatırlayamadığım günlerin en asili. Her şey dün gerçekleşti hayatımda, her şey dün yaşandı ve bitti benim için. Ben dün doğdum, ben dün öldüm.
Acıdım kendime dün, kızdım, kırıldım. Dün kendimden utandım, vazgeçtim kendimden, korktum, bıktım.Tabutumu dün gömdüler içinde ben. Sardılar kefene çörekotu döktüler üzerime, kapadılar beni o sessiz denilen gemiye.
Taşıdılar ilk önce beni sonra attılar yere.
Başkaları yıkadı beni dün, her yerimi gördüler belki de tiksindiler.Ellerinde eldiven, sabunu sert sert sürterek kaynak suyu bedenime döktüler. İyice çitileyince hortumla soğuk su tuttular üzerime üşüdüm. Ardından kuruladılar beni.
'Helal olsun' seslerini duydum hep bir ağızdan. Kendimi aralarında yalnız hissettim, kalkmak istedim kalkamadım yattığım yerden. Hava yok burda nefes alamıyorum dedim, onlar konuşmaya devam ettiler.
bedenimi saran sadece bez parçası çıplağım dedim, utandım kendimden.
Aslında insanların içinde pek de üzünç duygusu yok. Akıllarında benim kesik bileklerim.
Zihinlerinde benim kansız bedenim.
Bugün günlerden ne? Hatırlayamıyorum. Ama dün perşembeydi...