çarli'nin melekleri

Telefonuma baktığımda saatin 1.30 olduğunu gördüm. NTV Bilim’den yürüttüğüm resim yandı söndü telefonun ekranında. Okuyanlar bilir, hani şu yüz nakliyle alakalı, ünlü portrelerden parçaların birleşmesiyle oluşmuş resim.
Odada yalnızım bu gece. Zaten sekiz kişilik odada iki kişiydik, diğer vatandaş İstanbul’a gidince yalnızlığımla beraber kalakaldım. Yurdun tam yanındaki halı sahadan sesler duyulur odamdan. Hiç anlamam gecenin bir vakti ne işi var bu insanların halı sahada. Futbol tutkuları ağır basıyor uykudan galiba.
‘gemide’ isimli bir yazı yazıyordum, saat 20.00 civarında. Bitiremedim. Filmle alakası yok, yayınlanırsa görürsünüz zaten. Neden tamamlayamadığımı da bilemiyorum açıkçası. Çok zor geldi. Kelimeleri bir türlü yerli yerine koyamadım. Her zaman olmuyor anlaşılan. Eskiden daha sık yazardım. Yaşlanınca böyle oluyor demek ki. Saçımın beyazlığını söylememe gerek yok zaten.
Gün çok çabuk geçti. Sağ olsun Burcu’nun ders kayıtlarını yapalım derken, sıcaktan bunalmış bir şekilde, gölge aradık her dakika. Çok normal, yaz okulu derdi, sıcak bunaltıcı bir hava, derslerin çakışması… ama ilginç olan, benim işlerimin çabucak hallolduğu, tamamıyla Burcu’nun dertleriyle uğraştığımız halde yorulan nedense Burcu. Sebebi de ata binmekmiş söylediğine göre ama ben gördüm, pek de beceremiyor. Şaka bir yana daha beş ders oldu at sevdası, olacak o kadar Burcu. Parkurlarda görürüz belki. Yine de kolumda çıkarttığı dört parmağının acısı fazlaydı. Her zaman eli ağırdır zaten. Sesleniyorum burcu sana, hatırlat bir ara geberteceğim seni.
Yazı yazarken sigara içme isteği doğuyor bende. Yazan arkadaşlar vardır. Bilirler, belki onlara da oluyordur. Bilimsel bir açıklaması var mı acaba?
Bir de geceleri çikolata gelir aklıma, yine geldi. Ama kantin kapalı ve stoklarımda çikolata yok. Stoklarım demişken daha yeni geldiğim için yurda hiçbir stok yok. Hatta bu gün markete gittiğim halde sabun almayı unutmuşum, ellerimi şampuanla yıkamak zorunda kaldım. Acıklı bir durum bence.
Çikolata deyince aklıma Ayşe geldi. Ayşe ve çikolata ayrılmaz ikili. Doğrusunu söylemek gerekirse, Ayşe ve yenilebilir her şey. Bu yüzden her zaman derim. Ayşe çok iyi bir tercih yapmışsın gıda mühendisliğini seçerek. Yanlış anlaşılmasın, aşçılık daha iyi olabilirdi. Ben ileride çalışacağı yerde gıdaların tadına bakabilirliliğinden söz ediyorum. Lezzet uzmanı Ayşe. Gıda mühendisliğiyle aşçılığı karıştırmayalım lütfen. Çikolata deyince ikinci olarak bahar aklıma geldi. İstanbul Teknik Üniversitesi’nin kızlarının bıyıklı olduğunu düşünenlere kapak olabilecek güzelliktedir kendisi. Mükemmel insan, kadim dostum.diyetleri meşhurdu onunda, hala meşhurdur. Çikolatalı, elmalı falan. Saygıyla anıyorum.-yaz okulunda başarılar Bahar- Bahar deyince Saniye de geldi aklıma doğal olarak. Lise hayatım geldi aslında. Güzel günlerdi diyorum sadece. Bizim Saniye ile garip zevklerimiz vardı, örneğin oturup otopsi izlerdik. Genetik istiyorduk öss’den önce. Görülüyor ki az çalışmışız-kapasiteden değil bakın, az çalışmaktan- ikimiz de gıda mühendisliğindeyiz. Tek farkla O, İTÜ’de ben Hacettepe’de.-Saniye bizi diskoya götür!-
Kitap okumayı düşünüyorum. Şu an hangi kitabı okuyorsunuz? Ben Yalancı Tanıklar Kahvesi-Vedat Türkali-ni okuyorum. Güzel bir kitap muhtemelen seversiniz. Bu kitaba da Edirne’den Ankara’ya gelirken otobüste başladım. Sardı bir süre sonra. Yüz yirmi sayfa okuduğumda artık şoför koltuğunun üzerindeki saati göremez olmuştum. Galiba artık gözlük kullanmanın vakti geldi. Bir numara miyoptum, iki oldum sanırım.
Ne garip düşünceler geliyor insanın aklına. Normalde olsa ancak hatırlatacak şeyler olduğunda hatırlarım. Lakin bu gece bunları yazdığımdan mıdır bilmiyorum geliverdiler aklıma. Atladım oradan oraya. Bakın oradan oraya atladım derken Sinem geldi aklıma. Yazdığım yazıların planlı yapıldığında daha hoş olacağını söyler durur. Aklıma gelenleri hemen yazdığımdan bağlantısı olmayan paragraflar alt alta gelir, aklıma üstte yazdığımdan bir şey geldiğinde bu sefer bağlantılı paragraflar farklı yerlerde olur. O da bunu savunur hep, beni de uyarır. Ben onu dinler miyim? Tartışılır ama bundan sonra daha dikkatli olacağım Sinem.-yaz okuluna bekliyoruz seni Sinem-kop baba hoş- Sinem deyince Merve akla gelir. Sinem’in oda arkadaşı bizim sınıf arkadaşımız. Onun da İTÜ’ye geçme ihtimali vardı. Allah’a bin şükür caydırdık. Dedik, böyle manyak bir grubu orada bulamazsın. Geçiş isteği olduğundan mıdır nedir 3,60 mı 3,70 mi ortalama yaparak da takdirimizi toplamıştır. Merve değil de başkası yapsaydı, of ne dedikodu yapardık.
Duygu var bir de. Madem anlattık o da kalmasın. Aslında iş Duygu’da. Bir yaş küçük olmasına rağmen bizce on yaş küçük. Dansçıdır aynı zamanda. Grubun maskotu denebilir. Bir de Emre vardır. Eniştemiz olur kendisi. Emre ikiye ayrılır: Duygu varken Emre, Duygu yokken Emre. Duygu varken tüm vatandaşların ağzından ‘Emreee’ çağırışı çıkar. Bir de Burcu’nun ‘Emre bana selam verdi, sana vermedi.’ Diye Duygu’yu kızdırması yok mu? Bitik bir durum. En küfürbazımızdır aynı zamanda. Bir de Sinem ile ikisinin tiki kızları taklit etmesi tartışılmaz en komik program olur yayınlansa. Duygu’nun bir diğer özelliği Asi dizisindeki Asi’nin kızını gebertme isteği. Çoğu zaman o kızın taklidini yapar ve şu sözleri söyler: ‘Ben salak olduğum için, annem bana kuzuyu görebilirsin ama bir ay sonra dedi.’ Ve boğazını tutar. Çünkü o kız Duygu oluvermiştir ve kendini öldürmeye çalışır.
Grupta bu kadar kızın olması, gıda mühendisliğindeki kız oranının %90 olmasından kaynaklanır ki bu da demek oluyor, inek oranı çok yüksek. Ama gruptaki kızlara bakıyoruz. Zehir gibi hepsi maşallah. Nerde parti orada onlar, nerde gezi orada onlar.
Toparlarsak grubumuz ben, Ayşe, Burcu, Sinem ve Merve’den oluşuyor bir de Duygu var tabii. Ama onu gruptan atıp Emre’yi alacağız bu gidişle. Dışlamak güzeldir.
Bu gruptakiler sigara içenler ve içmeyenler olarak ikiye ayrılır. Ben, Burcu, Duygu içen grup Merve, Ayşe, Sinem içmeyen. Bu yüzden çoğu zaman Beycafe’deyizdir. Beycafe’de sigara içilir. Merve, Ayşe ve Sinem’e buradan sevgiler.
Grubun en küfürbazı Duygu sonra Ayşe’dir. Ayşe beni öldürebilir ama öylesin Ayşe kabul et. Yenilebilir varlıklara en düşkün olan Ayşe. –güldüm burada Ayşe-
En sakinimiz Merve ve en çalışkanımızdır aynı zamanda. Örneğin sınavlar açıklanırken bizim notlar yerlerde sürünürken o yüksek alır ve bizden bir alkış kopar. Herkes bize dönüp ‘salak lan bunlar’ gibi bakarlar ama buradan herkese sesleniyorum. ‘hayatımda sizin kadar salaklarını görmedim’ üstüne alınan alınsın. Biz iyiyi grubumuzla. Notların yerlerde süründüğünü söyledim. Ayşe’nin zamanında matematik notunu söylemeden edemeyeceğim. İki. Bildiğimiz birden sonra gelen rakam var ya o işte. Ama bir ayrıntı var. Yirmi beş üzerinden iki. Çarpıyoruz dörtle oluyor sekiz. Tek haneli olan sekiz.-Ayşe’ye sevgiler-
Grubun anası Sinem. Sinem’e şaka yapılmaz, terliği kafanıza yersiniz. Severiz, sayarız. Dallas gibi hatundur. Entrikalar, ihtiras rüzgarları…ne isterseniz onda vardır.
Ben de Çarli oluyorum tabii ki. Bayanlar da meleklerim.
Saat 2.30. böyle işte dostlar. Bir gece 315 nolu odada, yalnız kalınca tabii, hatıralar, yaşananlar, dostlar akla geliyor. Hep güzeldi hayat, bundan sonra da güzel olsun. Anlar kaçıp gider, yakalayabilene helal olsun. ‘Carpe Diem!’