de helaasheid der dingen (2009)

The Misfortunates.
Çölde Kutup Ayısı.
Adına yaraşır bir konu, bir film, bir hikaye.
Ergenlik çağlarını o deli zamanlarında bir çocuk, sorunlu amca, sorunlu bir baba. İçki, çöp, bir ev ve yaşamlar. Ceza olarak verilen ödevler, cezanın yarattıkları, gelecek, aynı hatalar, aynı oyunlar, farklı pişmanlıklar.
2009 yapımı filmi Felix Van Groeningen yönetmiş ve filmin tek ödülü var, o da Cannes Film Festival’dan.
2009 yapımı olmasına rağmen Türkiye’de yakın geçmişte beyaz perdede gördüğümüz filmi anlaşılan IMDb kullanıcıları da pek izlememişle yada oylamamışlar. Onu bilemem fakat yaklaşık 2200 kişinin oyuyla puanı 7.5 ve komedi-dramla karşımızda.
Farklı film severlerin kaçırmaması gereken bir yapım.



ekleme(13 temmuz 2011): Film an itibari ile IMDb'den 7.4 puan almış. Bu kötü olan haber, iyi olansa artık filmin 2 ödülü var. İstanbul Uluslararası Film Festivali'den en prestijli ödül olan Altın Lale(Golden Tulip) ödülü de artık Çölde Kutup Ayısı'nın.


paylaş:

munich (2005)

Katletmek ve katledilmek. İki tarafın da korkunçluğu, kötülerin yanında masumları öldürüp adına “intikam” koyup kendini avutmalar, 164 dakika dram, tarih ve gerilim.
1972 Münih Olimpiyatlarında 11 İsrailli atlete düzenlenen suikastın perde arkasını irdeleyen filmin yönetmen koltuğunda 3 Oscar sahibi Steven Spielberg oturmuş.
Başrollerde ise Eric Bana, Daniel Craig ve Marie-Josée Croze var.
Gerçek bir olayı anlatan 2005 yapımı filmin 5 dalda Oscar’a adaylığı bulunuyor ve 7 farklı ödül sahibi.
Film sahnelerindeki gerçekçilik, filmi başarılı kılan etmenlerden sadece biri.
Ortalama 85bin IMDb kullanıcısı filme 10 üzerinden 7.8 değer biçmiş.




paylaş:

persepolis (2007)

Marjane Satrapi’nin çizgi romanından uyarlama olan 2007 yapımı Persepolis, İran devrimini, o dönemin tarihini ve devrimden devletin, halkın ve ailelerin nasıl etkilendiğini küçük bir kız çocuğunun gözünden anlatan başarılı bir animasyon.
Oscar, BAFTA ve Golden Globes’a adaylığı ve Cannes Film Festival’dan jüri ödülü dahil 17 ödül sahibi ve yönetmen koltuğunda Vincent Paronnaud ve Marjane Satrapi’nin oturduğu 96 dakikalık bir film.
Iron Maiden’ın, Metallica’nın adının geçtiği Eye of the Tiger’ın söylendiği hoş bir film.
Animasyon, biyografi ve dram kategorilerine filimin IMDb puanı ise 8.0 ve Metascore’u 90/100.
Eski İran ile şimdiki İran arasındaki farkları ve bir bireyin ülkesinden kopuşunu anlamak için çok iyi bir film.




paylaş:

RocknRolla (2008)

Muhasebeciler, rock yıldızları, gangsterler, Ruslar…
Hepsi Londra’da bir Rus gangsterin emlak piyasasına oynadığı oyunla ele geçirdiği paranın peşine düşen ve kendi payını almak isteyen farklı hayatlar.
Ölmeyen adamlar, güzel bir kaçış, bitmeyen bir kaçış, sürekli bir kaçış…
7.3 IMDb puanına sahip RocknRolla, 114 dakikalık bir aksiyon-suç filmi.
Başrollerde Gerard Butler, Tom Wilkinson ve Idris Elba var. Filmi yazan ve yöneten Guy Ritchie.
Ve akıllara kazınan o replik:
“whisky is the new vodka!”





paylaş:

the rocky horror picture show (1975)

Tim Curry’nin başrolünü üstlendiği, Jim Sharman’ın yönettiği The Rocky Horror Picture Show, 1975 yapımı, komedi, müzikal dalında kült bir film. 100 dakika uzunluğundaki film, döneminde olduğu gibi günümüzde de değerini hala sürdürüyor. Tim Curry’nin oyunculuğuna hasta olunası bir yapıt. Film, Academy of Science Fiction, Fantasy and Horror Films(USA)’den “Hall of Fame” ve National Film Preservation Boards’tan “National Film Registry” ödülüne sahip.
Film IMDb’den yaklaşık 45bin kullanıcının oylamasıyla 7.1 puan almış.
Filmin konusu ise, iki genç birbirlerine âşıktırlar ve evlenmeye karar verirler. Yağmurlu bir gecede arabalarının lastiğinin patlamasıyla olaylar başlar. Telefon etmek için yol kenarındaki şatoya giden genç çifti sürpriz olaylar beklemektedir.
Film çılgın karakterler  tarafından müzik yoluyla anlatılıyor.




paylaş:

wicker park (2004)

Sinemaların en küçük salonlarında gösterilen, dilimize “hep seni aradım” diye çevrilen IMDb kullanıcılarının da 6.9 puana layık gördüğü güzel bir film Wicker Park. Esas oğlanın vitrinlere bakan bir bayana aşık olmasından, tiyatro sahnelerindeki aynalara kadar her şeyi anlatıyor aslında. Çevrilen dümenlerin sonundan gelen gözyaşlarının çaresizliği, buz gibi bir parkta buğulanan dudaklar, aşk, hüzün, dram, gizem ve romantizm.
Başrollerini Josh Hartnett, Diane Kruger, Rose Byrne ve Matthew Lillard’ın paylaştığı 2004 yapımı filmin yönetmeni ise Paul McGuigan.
Tam bekleme anında, umudun giderek tükendiğini hissettiğin işte o anda Mogwai’den “i know you are but what am i” parçası da fondan duyulunca işte şimdi olmuş dememek zor.
Geri dönüşler, insanın başından alan dans, müzik ve bir film. 
Tutku nelere yol açabilir?
Wicker Park, izleyicilerin arşivlerine eklemek isteyebileceği en iyi romantik filmlerden biri.




paylaş:

derin flaş


Karanlığın içindeki aydınlanan tek gözümün akına inat her yer siyah, her yer buğulu ve saat gece yarısını çoktan geçmiş. Şeytan saatinden uzaklaşırken anbean yokluğumdan dem vurmaya kalkıştıkça belki de bu olanlar, belki de sadece beynimin oyunlarından en zoru, en korkuncu.
Ortalıkta hiç ses yok, ortalık çoktan kaçmış…
Flaş.
İliklerim bile titrerken gözümü alan tek yansıma, tek varoluş, tek…
Yüzüme gelen kan fışkırması gibi, sıcaklığını hissedebiliyorum yanan tenimin. Bir sonraki kurbanın kim olduğunu düşündükçe, beynim midemi kemiriyor ve fareler gezindikçe karnımda, ayak parmaklarım tırnaklarını ittiriyor, sırf bana acı çektirmek, sırf durumun ciddiyetini hemen kavrayabilmem için. Zaman hiç olmadığı kadar hızlı akıyor.
Oluklarıma dolan hisler, balonlaşırcasına sıkıştırıyor ruhumu kendi giysisinde, derim çatlayacakmış gibi, her yerdeler ve gittikçe yaklaşıyorlar.
Yere düşen metalin zeminde çıkardığı ses.
Flaş.
Kaçacak delik arıyorum, pencerenin kenarında beyin fırtınalarına susuyorum, zaman daraldıkça, içime sığmayan yüreğimden başka ses çıkaran yok, sessizlikte kendimi kaybediyorum.
Sokak lambasından süzülen ışık tek umudum, kaybolmak için karanlığa saklanmak yetiyor.
Ayak seslerinden tiksiniyorum, kusasım geliyor, her yerdeler ve yaklaşıyorlar.
Gecenin bir vakti, ayaklarım yürümekten vazgeçmiş vaziyette, pencerenin kenarına çakılmış gibi, olanları gördüğüm için kendime küfrediyorum.
Karşı apartman yıllanmış, eskimiş, kararmış, barındırdığı pisliklerden yıpranmış, üzgün ve kahroluyor. Apartman hiç olmadığı kadar yorgun, hiç olmadığı kadar acımasız… İçine düşülen kara delikten farksız.
Flaş.
Dakikada bir aydınlanan karşı pencereden gördüklerim için her an, her saniye kendimi suçluyorum. Siyah odanın aydınlanması, çıplaklık, soğukluk, tere karışan kanlar, kırmızılık, şiddet ve acı.
Ağzı bağlanan birinin gözlerindeki keskinlik, yardım dilenme, korku ve bitmişlik.
Her darbede çekilen matlaşan bir beden, kaydedilen fotoğraflar, siyah-beyazlığa püsküren kırmızılık.
Onun bedeninden akan kanın sıcaklığını kendi vücudumda hissediyorum, sanki benim ağzım bağlı, sanki her kesik benim tenimi yarıyor, sanki her yaradan süzülen kan benim kalbimden pompalanıyor.
Acıdan çiğnenen bir dil ve ıslanmış kirpikler, göğüs arasından süzülen ter damlaları, gözbebeklerindeki derinlik, fotoğraflar, zevk alan beyinler bütünlüğü, orgazm olan bedenlerdeki organların büyümesi ve boşalmalar.
Flaş.
Durmayacaklar, sırf gördüklerim için peşime düşecekler, her dakikaya lanet okuyorum.
Flaş.
Durmayacaklar.
Flaş.
Bunu biliyorum.
Flaş.
Beynim uyuşuyor, gözlerim ağırlaşıyor, yutkunamıyorum, ellerim titriyor, düşüyorum, başımda keskin bir ağrı, bilincim gidiyor.
Durgunluk, her şeyi boşlama, zaman akıp gidiyor, her yerde olanlar her yerde, dur durak bilmiyorlar, fareler de var, peynirler de, kemirgenler, sinekler, her an her dakika, bedenim katılaşmış gibi, hareket kabiliyetimi yitirdim sanki, kalkamıyorum, beynim yerinde kaynıyor, hiçbir yerde ışık yok, gözlerimi açıyorum, göremiyorum, gözlerimin açık olduğuna eminim, kalmak istiyorum, ellerim bir şeylerle bağlanmış, üşüyorum, çıplak olduğumu fark ediyorum, beynime her şey, tüm gerçekliğiyle, en acımasız bir şekilde çivileniyor.
Kaçamayacağımı biliyordum.
Nefeslerini hissediyorum, orada, karanlığın içindeler, duyuyorum.
Bekliyorum, ilk darbenin, ilk bıçak sertliğinin ne zaman vücuduma ineceğini merak ediyorum. Gözlerim açık. Nefesimi tutuyorum.
Flaş.


paylaş:

i saw the devil (2010)

Akmareul Boatda.
İntikam hiç bu kadar ağır, hiç bu kadar şiddetli olmamıştı.
Eşinin sapkın bir seri katil tarafından öldürüldüğünü öğrenen gizli ajan, iki haftalık izne ayrıldığında belki de hayatının en korkunç günlerini geçireceğini ve nefret denilen olgunun vücuduna bu kadar çok enjekte edildiğini bilmiyordur.
Zevk almak için öldüren, gözü dönmüş katil de en az kendisi kadar deli birine çatacağını ancak zaman geçtikçe anlayacaktır.
Güney Kore’nin önde gelen yönetmenlerinden Ji-woon Kim tarafından çekilen film, insanın tüylerini ürperterek, midenin bulanmasına bile neden olabilecek düzeyde.
141 dakikalık filmin IMDb puanı 8.0.




paylaş:

mulholland dr. (2001)

Genç bir bayan başarılı bir aktris olma umuduyla Hollywood’a gelir ve kendini çıkmazın içinde bulur. Gizemli bir araba kazası sonucu geçmişini hatırlamayan bir kadını yerleştiği dairede bulan bayan, çemberin aralıklarından sızabilmek için geçmişi ve anıları deşmeye çalışır. Bu oyunda fark edilmeyen tek gerçekse izlenilenin hangisinin yaşanılan hangisinin hayal olduğudur.
David Lynch’in en iyi yapıtlarından biri olan Mulholland Dr. izleyiciyi her filmde olduğu gibi yanıltıyor ve şaşırtıyor. Etkilenmemek elde bile değil.
Başrollerini Naomi Watts, Laura Harring ve Justin Theroux’un paylaştığı film 147 dakika uzunluğunda ve IMDb’den yaklaşık 111bin kullanıcının oylamasıyla 8.0 puan almış.
Oscar’a adaylığı olan filmin 33 ödülü (BAFTA ve Cannes da dahil) ve 30 farklı adaylığı bulunuyor.
  



paylaş:

eastern promises (2007)

'Every sin leaves a mark!'
Genç bir Rus kızı, kollarındaki iğne izleri ve karnındaki bebeğiyle hastaneye kaldırıldığında hayatını kaybeder. Vücudundaki darp izleri olayın göründüğünden daha karmaşık olduğunu açıklamaktadır. Kurtulan bebeğin hayat hikâyesini öğrenmeye çalışan bir ebe, kızın çantasında çıkan ve Rusça yazılmış bir günlükle olayı deşmeye başlar.
Gizli örgütler ve Rus mafyasının da içinde olduğu bir dünyanın göbeğine düşen ebe, görünenden farklı olayları anlamakta zorlanacak ve sır perdesini aralamakta biraz olsun gecikecektir.
Başrollerini Naomi Watts, Viggo Mortensen, Armin Mueller-Stahl ve Vincent Cassel’in paylaştığı, 100 dakikalık filmin yönetmeni David Cronenberg.
Film Oscar’a aday gösterilmiş ve 24 ödül sahibi.
Filmin IMDb puanı ise yaklaşık 78bin kişinin oylamasıyla 7.8.




paylaş:

little miss sunshine (2006)

Little Miss Sunshine adlı güzellik yarışmasına katılmak isteyen küçük bir kız, insanları kazananlar ve kaybedenler diye iyi gruba ayıran idealist bir baba, intihardan yeni kurtulmuş eşcinsel bir amca, uyuşturucu bağımlısı bir büyük baba, sürekli Friedrich Nietzsche okuyan, pilot olmak isteyen ve konuşmama yemini eden bir ağabey, eşine zıt, çocuklarına bağlı bir anne…
Trajikomik bir yol macerası, iterek çalışan sarı renkli VW minibüs, karşı çıkmalar, umutlar, renk körlükleri, ölümler.
İki Oscar, 41 farklı ödül ve 48 adaylık sahibi filmin yönetmen koltuğunda Jonathan Dayton ve Valerie Faris var. Başrol oyuncuları, Steve Carell, Toni Collette ve Greg Kinnear.
Film 101 dakika uzunluğunda ve IMDb’de yaklaşık 160bin kullanıcının oylamasıyla 8.0 almış.




paylaş:

videodrome (1983)

“Long live the new flesh!”
Hangisinin hayal hangisinin gerçek olduğu anlaşılamayan bir dünya, reyting uğruna soft porno ve şiddet görüntüleri yayınlamaktan çekinmeyen bir televizyon yöneticisi, izlendikçe beyin tümörüne sebep olan “videodrome” denilen underground bir kaset, video oynatıcısı konumundaki vücutlar, şekil değiştiren nesneler, bilim-kurgu, gerilim, gizem.
1983 yapımı filmin yönetmen koltuğunda David Cronenberg var ve başrolde James Woods.
Yönetmenin en iyi yapımları arasında gösterilen film, anlaşılması zor, olgusal anlamsızlıklarla sarılı sürreal bir çalışma.
87 dakika uzunluğundaki filmin 3 ödülü var ve IMDb puanı 7.3.





paylaş:

sinekler evi


Birkaç insan, birkaç eşya, birkaç kurtçuk…
Karıncalar var bozulmuş yiyeceklerin arasında gezinen ve odadan odaya koşuşturanlar. Bira şişesinin soğukluğunda kasılan göbek delikleri var, her değişte sarsılan karın kasları ve parmak uçları.
Çıplaklığında hayatın, çöp kutularına sıkışmış köpek yavruları var, her bağırışta çığlıklar atan uzun topukların üzerinde salınan ve bir bardak dolusu kırmızılık var.
İnlemelere karışan nefes alışlarının arasında burun çekişler her dakika, tozların arasında beyne enjekte edilen bir gençlik ateşi, arzular ve deri ceketler, kokusuyla.
İçilen tütünün dumanı dolduran odayı ve eşyalar ve insanlar ve açlık hissi.
Terin yavaş yavaş dinlenmesi şah damarı üzerinde, kayboluşlar her dakika, duştan gelen gülüşlerin arkasına saklanmış ağız kapamalar, utanç hissi, susturmalar.
Bir yatak, oldum olası, karanlığı delip geçen bir lamba tavanda, şahitliği savunan, her saniyede yalnızlık kokan bir sevişme tufanı denizlerde, odanın içinde boğulmalar, odanın içinde can çekişmeler.
Geri sarılan makaraların gizliliğinde durduruşlar, âdem elmasının yukarı ve aşağı hareketi, garip bir ses, nefes alış, hislerin doruğa ulaşması.
Pencerenin ardında yok olan bir dünya, karanlığa gömülen bir şehir dışarıda, sessizlik, sakinlik, yollara tutunan birkaç insan ve köpekler. Kulaklarını dikmişler, dinliyorlar. Vızıltılar geliyor bir yerlerden.
Kifayetsiz kalan sözcükler her satırda, yatıp uzanmalar ve dinlenmeler.
Bedenin yorgunluğundan göz kapaklarının çığlıkları, isyanlar her caddede, eylemler kaburgalardan, kan, akıp giderken damarlarda, kana karışan sıvılar ve gözbebekleri, büyümeler, küçülmeler.
Erekte olan bir beyin, bacaklar, dakikalara susamalar ve boşalmalar.
Rahatsız edici yay sesleri arasında yelkovanların küsmüşlüğü var. Kuduran vücutların aralıklarına girmeye çalışan organların serliğinden bizim yakarışlarımız. Demek istenileni yanlış anlamak, sakız olan akıntılar, sıvılar ve yapışkanlık.
Ellerin gezinmesi yasaklarda, odaların içinde insanlar ve eşyalar. Bir yatak, bir lamba ve dışarıda dirilen bir şehir…
Kulaklarını dikmiş köpekler sokaklarda.
Duvarlar arasında kayboluşlar, vücuda girenler ve çıkanlar, çıplaklık her bedende, avuçlamalar ve parmak uçları, yüksek bir ses, inlemeler arasında salınışlar, acı, zevk, yok oluşlar. Bir yerlerden gelen vızıltılar, gidişler belki, anlaşılamayan olgular, çirkinlikler.
Adını koyamadığımız nesneler bütünlüğünde sıfatsız kalan yakarışlar. Kimi yarın, kimi bugün, hep geri dönüş, hep yok oluş.
Vızıltılar her yerde, sende, bende, içimizin feryadı dışa vuran, kaburgaların hapsinde bir kalp, duracak, elbet bir gün o da yok olacak.
Birkaç kurtçuk, birkaç eşya, birkaç insan.


paylaş:

this is spinal tap (1984)

Holiganı oldukları İngiliz metal grubu Spinal Tap Amerika’da bir geri dönüş turnesine çıkmaya karar verir. Turneyi düzenleyen ve aynı zamanda film yapımcısı olan DeBergi, grupların sahne önünde ve arkasında yaşadıklarını, hissettiklerini ve metalci ruhunu anlatan bir belgesel çekmek isteyince ortaya bu görüntüler çıkar.
1984 yapımı, IMDb’den yaklaşık 53bin kullanıcının oyuyla 8.0 puan alan 82 dakika uzunluğundaki filmi Rob Reiner yönetmiş. Film, DVD Exclusive Awards ve National Film Preservation Board’tan ödüllü.
Başı dertten kurtulmayan bir grup, yaran şarkı sözleri, komedi, müzik ve heavy metal dünyasını ti’ye alan bir film.




paylaş:

bad guy (2001)

Nabbeun Namja.
Bir adam, sokak ortasında bir kızı öperse, bu kız da adamı tüm halk içinde küçük düşürürse, kızın sonu ne olur?
Gururuna yenik bir adam, bir sevgili, bir hata, anlık yanlış bir his, bataklık, aşk.
Yönetmen koltuğunda Ki-duk Kim, 100 dakikalık bir dram.
Güney Kore sinemasının önemli isimlerinden harika bir yapım.
2001 yapımı film, IMDb’den 6.8 puan almış ve izlenmeyi bekliyor.





paylaş:

wild at heart (1990)

İki genç âşık, Sailor ve Lula ve onları ayırmaya çalışan, hatta Sailor’ı öldürmek için bir adam tutan Lula’nın cadaloz annesi. Yılan derisinden bir ceket,yüze sürülen kırmızı bir ruj. Bir cinayet, hapishane günleri, garip insanlar ve bir David Lynch filmi.
Nicolas Cage, Laura Dern ve enteresan karakteriyle Willem Dafoe.
Suç, romantizm ve gerilim.
1990 yapımı film, IMDb’den 7.2 puan almış ve 125 dakika uzunluğunda.




paylaş:

pulp fiction (1994)

Bir boksör, birbirlerine deliler gibi aşık iki genç soyguncu, bir gangster, bir gangster karısı, bebek bakıcısı bir adam, bebek konumundaki gangsterin karısı, ödemeyi geciktirenler, Mc Royal’in komik hikayesi, bin bir çeşit absürt insan, bin bir çeşit farklı kişilik, tek kesişme noktası.
Yazan, yöneten Quentin Tarantino.
Oscar sahibi bir film, ayrıca 43 farklı ödül.Yaklaşık 450bin kişinin oylamasıyla 9.0 IMDb puanı ve top 250deki 5.lik.
Başarının kaçınılmaz olduğu filmde başrolleri John Travolta, Uma Thurman, Samuel L. Jackson ve Bruce Willis paylaşıyor.
1994 yapımı film 154 dakika.
Filmin müziklerine de söyleyecek bir şey yok.




paylaş:

breaking the waves (1996)


Şu dakikaya kadar izlediğiniz tüm dram ve romantizm filmlerini bir kenara koyun. Onların yeri ayrı, Breaking the Waves’in yeri apayrı.
Tutucu bir kasabada, Bess, kendisinin bile tahmin etmediği kadar hızlı bir şekilde evlenir ve mutlu olur. Seksin, anlatıldığı gibi kötü ve korkutucu bir şey olmadığını hatta dünyadaki en güzel duyguları yaşamak için bir araç olduğunu anlayan Bess, tanrıya olmadığından daha çok dua etmeye başlar. Mutluluğunun hiç bitmemesi için daha çok ve daha çok dua.
Ancak Bess’in korktuğu şeyler yavaş yavaş başına gelir. Petrol işçisi olarak çalışan eşi, ağır bir kaza sonucu felç geçirir ve tüm cinsel hayatı yok olur. Bundan sonra başkalarıysa sevişip, sevişme anlarını ve ne hissettiklerini ona anlatmasını isteyen eşi karşısında Bess, korkar, karanlığa düşer ve eşinin dediklerini yapmaya başlar.
Tanrısallık, özlem, acı, sevinçler ve aşk.
Yönetmenin "Golden Heart üçlemesi"nin ilk parçasıdır. Diğer ikisi The Idiots ve Dancer in the Dark.
Lars von Trier yaparsa olur!
40 ödüllü, 159 dakikalık bir şaheser.
paylaş:

the lives of others (2006)

Das Leben Der Anderen.
1984 yılı Doğu Berlin’in siyasi sorunlarına ışık tutan, unutulmaz bir başyapıt. Döneminin en iyi yabancı film dalında Oscar ödülünü almış ve anlattıklarıyla Doğu Berlin’in o dönemlerini beyaz perdede en açık, en kara sahneleriyle var eden Florian Henckel Von DonnersmarckIn yazıp yönettiği, 8.5 IMDb puanı ve 50lerde seyreden top 250 sırasıyla arşivlerin önemli bir yerinde yer almayı hak eden bir klasik, bir kült.
Ulrich Mühe, Martina Gedeck ve Sebastian Koch başrolü paylaşanlar arasında.
Kaliteli bir yapım, iyi bir dram.




paylaş:

death at a funeral (2007)

İnsan, cenaze töreninde ne kadar gülebilir ki? İşte bunu öğrenmenin cevabı Death at a Funeral. Dean Craig’in yazdığı frank Oz’un yönettiği 2007 yapımı bir film.
Babalarının cenaze töreninde aslında babalarının bir gay olduğunu öğrenen iki kardeş, ilk başta buna inanmazlar fakat bunu iddia eden yabancı gay babalarının eşi olunca işler karışır. Babalarının bu sırrını saklamaya çalışan kardeşler, kafası güzel bir adam, sorunlu aileler ve yaşlılar derken, kendilerini keşmekeşin içinde bulurlar. Kaçık bir konu, uçuk bir film.
Eğlence tufanı ve kahkaha. Buyurun cenaze namazına!




paylaş:

natural born killers (1994)

“Herkesin içinde bir şeytan vardır. Bazıları bunu saklar, bazıları ortaya koyar. Bu onların kötü olduğu anlamına gelmez.”
Hikâyesi Quentin Tarantino’ya ait, senaryosu ve yönetmenliği Oliver Stone’a ait olan 1994 yapımı, şiddetin kötülüğünü şiddetle anlatan garip bir film. Absürt bir aşk hikayesi ve doğuştan katil olanlar.
Film çekildikten sonra Tarantino ile Stone arasında bir sürtüşme ortaya çıkmış, Tarantino filmi beğenmemiş ve daha neler. Tartışmalar çok da gereksiz, çünkü filmi beğenmek seyircinin işi ve filmin Tarantino tarafından beğenilmemesi de an itibari ile pek bir şey ifade etmiyor. Stone hayranları “madem filmi beğenmedi o zaman o çekseydi” dese de bu tartışmalardan çok filmi izlemek daha akıllıca ve seyirciye sözü bırakmak yapılması gereken tek sonuç.
7.1 IMDb puanlı film 118 dakika uzunluğunda. Filmin yıldızları ise Woody Harrelson, Juliette Lewis, Robert Downey Jr. ve Tommy Lee Jones.



paylaş:

to each his own cinema (2007)

To Each His Own Cinema (Chacun son cinéma), Cannes Film Festivali’nin 60. yılı için 36 yönetmenin çektiği 34 kısa filmden oluşan 2007 Fransız yapımı bir başyapıt. Kısa filmlerin her biri yaklaşık 3 dakika. Anlattıkları şey ise sinema. Herkesin kendi sineması, herkesin kendi dünyası. 5 kıta, 25 ülkeden yönetmenler.
İşte o yönetmenler ve kısa filmleri:
 1. Raymond Depardon – Cinéma d'été (Open-Air Cinema)
 2. Takeshi Kitano – One Fine Day
 3. Theo Angelopoulos – Trois minutes (Three Minutes)
 4. Andrei Konchalovsky – Dans le noir (In the Dark)
 5. Nanni Moretti – Diaro di uno spettatore (Diary of a Moviegoer)
 6. Hou Hsiao-hsien – The Electric Princess House
 7. Jean-Pierre and Luc Dardenne – Dans l'obscurité (Darkness)
 8. David Lynch – Absurda
 9. Alejandro González Iñárritu – Anna
10. Zhang Yimou – En regardant le film (Movie Night)
11. Amos Gitai – Le Dibbouk de Haifa (The Dybbuk of Haifa)
12. Jane Campion – The Lady Bug
13. Atom Egoyan – Artaud Double Bill
14. Aki Kaurismäki – La Fonderie (The Foundry)
15. Olivier Assayas – Recrudescence (Upsurge)
16. Youssef Chahine – 47 ans après (47 Years Later)
17. Tsai Ming-liang – It's a Dream
18. Lars von Trier – Occupations
19. Raoul Ruiz – Le Don (The Gift)
20. Claude Lelouch – Cinéma de boulevard (The Cinema Around the Corner)
21. Gus Van Sant – First Kiss
22. Roman Polanski – Cinéma érotique
23. Michael Cimino – No Translation Needed
24. David Cronenberg – At the Suicide of the Last Jew in the World in the Last Cinema in the World
25. Wong Kar Wai – I Travelled 9000km To Give It To You
26. Abbas Kiarostami – Where Is My Romeo?
27. Bille August – The Last Dating Show
28. Elia Suleiman – Irtebak (Awkward)
29. Manoel de Oliveira – Rencontre unique (Sole Meeting)
30. Walter Salles – À 8.944km de Cannes (5.557 Miles From Cannes)
31. Wim Wenders – War in Peace
32. Chen Kaige – Zhanxiou Village
33. Ken Loach – Happy Ending
34. Joel and Ethan Coen – World Cinema


http://www.imdb.com/title/tt0973844/
paylaş:

blue velvet (1986)

Isabella Rossellini, Kyle MacLachlan, Dennis Hopper ve Laura Dern. 1986 yapımı bir David Lynch filmi.
Çim arazide bulunan bir insan kulağı, bunu araştırmak isteyen kolej öğrencisi ve ona yardım eden şerifin kızı, yeraltından bilmeceler, şiddet, cinayet, tecavüz ve uyuşturucu. Bataklıklar prensi ve mazoşist, sadist ve anlamsızlıklar bütünü.
David Lynch filmlerini anlamaya çalışanlar ve anlayanlar ve anlayamayanlar. İzlenmesi gereken ve anlamakta çok da zorlanılmayacak bir film. Filmi izledikten sonra “oh be bunu anladım” deyip mutlu bile olabilirsiniz.
Yaz gecelerinde söylenen “blue velvet” şarkısı. Film IMDb’den ortalama 56bin kişinin oylamasıyla 7.8 puan almış ve metascore’u 75/100.




paylaş:

süt içinde balık kraker


Tutulmamış yeminler, yıkanmamış cesetler, kesilmemiş saçlar var yanı başımda, gece saatlerden çoktan sabaha yenik, ay ışıkları güneş doğana kadar aydınlatırken dünyayı, yukarılarda yer değiştiren yıldızlar, uzaklarda gemiler var okyanusları acıtan, yunuslar var trafik lambalarında, çizgiler her yerde, sağda ve solda, yukarıda ve aşağıda, fark ettiğimi biliyor herkes, benim yaptığım apaçık, yine de sorguya çekilenler ve kafa karıştıranlar, an denen kavram ilerlerken hiç durmadan, dairenin içinde kalanlar ve dışındakiler, serbest kalanlar sevinçten ağlarken dışarılarda bir yerlerde baykuşlar ötüyor kulak zarını çizerek, yelkovanlar sevişedursun akrep sokmalarında, yeminler üstüne yeminler ediliyor tutulmayacakları bilindiği halde, sadece cesetlerin arkasında duranlar ağlıyor, yıkamak ve çörek otu dökmek için sıraya girmişler, yavaş yavaş ağaran gökyüzüne inat ay var uzaklarda, saçlar belden aşağıda, kırıklar aldırılıyor, sabahlar çoktan öldü, galibiyet ayın elinde, yıldızlar sevinçlerinden ne yapacaklarını şaşırmış, bir o tarafa, bir bu tarafa, okyanusun kalbinde kan bürüyen tonlar ağırlığında gemiler var yük taşıyan, binlerce yunusun katili oluvermişler şimdiden, sağa tehlikeli virajlar ve sola, kasisler var durmadan, zaman şişede durduğu gibi durmuyor, aktıkça akıyor toprağa, yeşilliklerin sebebi zaman, dışarılarda hâlâ sesler var, baykuşlar bayanlarını arayadursunlar, gagalarında sallanan solucanlar, sadece düşüne durun siz, herkimseniz, ne anlattı şimdi bu deyip, gelmişimi ve geçmişimi, yapabilirsiniz, elimde bir kalem ve bir kâğıt, çizdikçe çiziyorum yusyuvarlak bir daire, para koyup çizsem bu kadar zorlanmayacağım, dışta kalanlar sevinçten ağlarken, siz, içeriye koyuyorum tümünüzü, farkındalar, kimin yaptığı apaçık, tutulmayacak yeminler ediliyor her dakika ama siz, içinde kalıp yıkanacaklar, üzerine bir bir çörek otu dökülüp mis gibi kokacaklar, yanımda bir makas, kesilmemiş saçlar, sorguya çekilenler, sabah oldu mu diye soran bebekler var bir de, olanlardan bir haber sütünü içiyorlar, zaman akıp giderken büyüyüveriyorlar anlamadan, önlerinde bir kâse yuvarlak, dışa taşan krakerler boğulmaktan kurtulduklarına seviniyorlar, içine düşenler durmadan yeminler ediyor ama herkes farkında, kimin suçlu olduğu apaçık, yine de herkesi sorguluyorlar. 
paylaş:

the fall (2006)

1920lerin Los Angeles’ında bir hastanede, portakal toplarken kolu kırılmış küçük bir kız çocuğu ve kendini öldürmeye çalışan bir dublörün hayal dünyasından var edilen bir renk cümbüşü, bir destan.
Tarsem Singh’in yönettiği 2006 yapımı The Fall, IMDb’den 7.9 almış. Katıldığı festivallerden 3 ödülle dönen film zaman zaman güldürürken yer yer de ağlatıyor.
İzlenmesi gereken filmler arasında yerini, kendini kazıklayarak sabitlemiş bir baş yapıt.
“öl” deyince ölen karakterler, “yardım edelim ölmesin” diyen bir kız çocuğu.
Ne kadar laf edilse o kadar boş kalır. Sadece izlemek ve hayal dünyasında küçük bir dal parçası olmak yeter.




paylaş:

ex drummer (2007)

Sex Pistols’ın “God Save the Queen”  şarkısını bilmeyen yoktur. Şarkı sözlerine bakıldığında “No Future” ifadesi geçer. İşte neden geleceğin olmadığını öğrenmek için iyi bir tercih “Ex Drummer”.  Belçika’nın en sıra dışı yazarlarından Herman Brusselmans’ın kitabından uyarlama olan film, 2007 yapımı ve yönetmen koltuğunda Koen Mortier oturmuş. Ve bu film yönetmenin ilk uzun metrajlı filmi.
Üç özürlüden oluşan bir grup, bir baterist aramaktadır. Eğer bir baterist bulabilirlerse ünlü olma yolunda bir adım daha ilerlemiş olacaklardır. Başlarda düzenli bir hayatı var gibi görülen başarılı bir yazar gruba baterist olarak katılır. Sadece özürlülerden oluşan bu grupta bateristin özrü, davuldan pek anlamasıdır. Başlarda grup için faydalıymış ve tüm hayatı mükemmeliyet içinde boğuluyormuş gibi görünen başarılı yazarın diğer grup elemanlarına tavırları, hayatlarına müdahalesi ve kanlarını son damlasına kadar içmesi, çok geç de olsa anlaşılacaktır.
Pislik içinde yüzen hayatlar, tecavüze uğramışlar, kolu tutmayan gitaristler, grup seks yapan yazarlar, geri geri giden bisikletler, gay, kaybedenler, ensest, ırkçılık, cinayet, çöplükte ölen bebekler, hardcore ve  psikoloji. Deşilmeyen hiçbir konu yok bu filmde.
Bir yapıtın sanat olabilmesi için illaki onun güzel bir şey olması gerekmediğini, çirkinliğin de sanat olabileceğini anlamak için güzel bir örnek. Üstelik tüm hüzünler bireyseldir!
Film IMDb’de yaklaşık üç bin üç yüz kişinin oylamasıyla da underground bir yapıda olduğunu belli ediyor. Bu oylama sonucu 6.9 puana layık görülmüş. Benim puanım ise hiç düşünmeden 10. Herkes bu filmi sevmez değil sevemez. Aldığı üç ödülün de “özel jüri ödülü” yada “jüri ödülü” olması bu durumu kısmen de olsa açıklıyor zaten.
İlk uzun metrajlı filminin bu kadar başarılı olması, karşısında saygıyla eğilmeyi hak ediyor.
Filmin sonlarında, ölen karakterlerin kendileri için söyledikleri de gerçekten çok etkileyici.
Unutmadan, müzikler bir harika.




paylaş:

big nothing (2006)

Siz kendinizi çok zeki mi zannediyorsunuz? Bir de bu filmi izlediksen sonra cevaplayın. David Schwimmer, Simon Pegg. Buyurun cenaze namazına! Absürt bir hikaye, saçma bir cinayet, kendini zeki sanan insanlar, kahkaha üstüne kahkaha.
Kısaca konu, bir adam, para kazanmak uğruna başka bir adamla -ki bu adam da para kazanmak uğruna her şeyi yapacak cinsten-birlikte kendilerini garip bir oyunun içinde bulurlar ve  bir kadın da-para, para, para- bir anda bu iki adamın ortasında yoktan kendini var eder. Yalanlar ve dolanlar.
Yönetmen koltuğunda Jean-Baptiste Andrea, 135 dakikalık bir ustalık.
IMDb puanı yaklaşık 14bin kişinin oyuyla 6.8.
Film, hiçbir yerden hiçbir ödül almamış, koskocaman bir hiç olarak görebilirsiniz bu filmi. Size tavsiyem izleyin, izledikten sonra da filme kendi ödülünüzü kendiniz verin!



paylaş:

almost famous (2000)

Cameron Crowe’un Oscar’lı ve 43 ödül sahibi, müzik eşliğinde dram filmi. Gruplar, Rolling Stone dergisine makale yazma şansı bulan bir liseli, groupieler, âşık olmalar, iddiada bir biraya karşı konulan güzel kızlar, küçücük bir gözyaşıyla biranın markasını soran kızlar, kaybetmeler, başarısızlıklar, düşmanlar, dostlar, hafif bir türbülans, itiraflar, yalanlamalar, kalp kırmalar ve hiç olmadığı kadar müzik.
Bir başarı, bir hüzün öyküsü Almoust Famous. 8.0 puanlı akıllardan uzun süre çıkmayacak, durup durup bahsedilecek, birkaç gün geçince tekrar izlenmek isteyecek, kısacası film arşivlerinde yerini hemen alabilecek bir film.
İzledikten sonra da muhtemelen yanlış zamanda yanlış yerde doğduğunuzu hissedeceksiniz. Anne karakterini de unutmamak gerek tabii.
İyi seyirler.



paylaş:

irriversible (2002)

Suç, dram, gizem. Tecavüz sonucu mahvolan bir hayat, geri işleyen zaman, şiddet, gerilim. 2002 Gaspar Noé filmi. Çok konuşulmuş, çok tartışılmış, “bu kadarı da fazla” denmiş, sinema salonlarından filmin yarısında çıkanlar olmuş.
Garip kamera çekimleriyle hep olduğu gibi baş dönmesine sebebiyet verebilir. Film IMDb’de yalaşık 35bin kişinin oylamasıyla 7.3 puana layık görülmüş. Baş rollerde Monica Bellucci, Vincent Cassel ve Albert Dupontel.
Filmi izlerken yüze çarpan her yangın tüpünde kendi yüzünü, her kol kırma sahnesinde kendi kolunuzu tutabilirsiniz.
Filmden nefret bile edebilirsiniz.



paylaş:

the king's speech (2010)

Bu yılki Oscar’a adaylıklarıyla damgasını vuran bir film. Bünyesinde Colin Firth, Helena Bonham Carter, Geoffrey Rush gibi isimleri barındıran, Golden Globe'ta drama dalında en iyi erkek oyuncu ödülü almış, 12 dalda Oscar’a aday gösterilmiş, 8.5 IMDb puanıyla top 250 listesinde 110. sırada yer etmiş, tarih kokan bir film The King’s Speech. 2010 yapımı filmler arasında en iyilerinden biri.
6. George’un ve konuşma terapistinin azimli bir zaferi.
Benim için Helena Bonham Carter’ın rol alması filmi izlemek için yeterliydi. E bu kadar iyi bir yapıt ortaya çıkınca da unutamayacağım filmler listesinde yerini çoktan aldı.



paylaş:

the social network (2010)

Şimdiden 49 ödül almış ve 8 dalda Oscar’a aday gösterilmiş bir film The Social Network. Bu kadar çok ödül almasının ve ilgi görmesinin sebebi gerçekten iyi olması mı yoksa yönetmen koltuğunda David Fincher’in oturması mı bu tabii ki tartışılır fakat, hayatımızda artık önemli bir yere sahip, değeri milyar dolarlarla ifade edilen facebook’un hikayesini öğrenmek için hoş bir film. IMDb’deki şu anki puanı 8.2 ve top 250 listesinde 167. sırada. Puanlama ve sıranın önümüzdeki günlerde nasıl değişeceği merak konusu.
Bakalım Golden Globe’ta gösterdiği zaferi Oscar’da da gösterebilecek mi?



paylaş:

thank you for smoking (2005)

“iç, iç, iç o sigarayı, çek, çek, çek dumanı, boğulana dek.” Bu şarkı sözleriyle başlayan Thank You for Smoking daha başından ne kadar eğlenceli olacağının haberini veriyor.
Nick Naylor’ kötülememek gerekir, aynı bir avukatın çocuk katilini savunması gibi o da sadece ev kirasını ödemek için, işini yapıyor.
9 ödüllü, 2005 yapımı, 7.8 IMDb puanlı bu film, sigara ne kadar yararlı, ne kadar zararlı sorusunun cevabını çok da iyi veriyor. Hiciv dolu, bol komedi içerikli filmin yönetmen koltuğunda Jason Reitman oturmuş. Yılının en iyi Amerikan komedileri arasında gösterilen film, zevkli bir akşam geçirmek için iyi bir seçim.



paylaş: