Tellibağ Mucizesi

“Artık yazamıyorum” dedim.

Yüzüme uzun uzun baktı. Bir teselli cümlesi, bir umut ışığı, ruhumun ateşini söndürecek güzel cümleler dökülsün istiyordum dudaklarından. Yalan söylesin istiyordum. Elleri ellerime uzandı.

“Boşver, zaten kötü yazıyordun belki böylesi senin için daha iyidir” dedi.

Geçmişimin ayna gibi kırıldığını, etrafa saçıldığını hissettim. Küçük bir çocuk gibi gözlerim doldu. Ben ondan teselli beklerken o saldırıya geçmiş ve beni yıkmıştı.

“Öyle deme” dedim. “Hepsi mi kötüydü?”

“Açıkça söylemek gerekirse gerçekten kötüydü. Senin yazdıklarını herkes yazabilir. Aşk acısı, ayrılık, saçma sapan cinayetler, anlamsız ve gereksiz diyaloglar. Hiç mi kitap okumuyorsun sen?”

“Bunu bu kadar sert söylemek zorunda mısın?”

“Birinin bunları söylemesi gerekiyor. Kendini kaptırıp boşuna üzülüyorsun. Yazdıklarının arasında iyi bir şeyler olsaydı gönderdiğin yayınevlerinden biri muhakkak kabul ederdi. Ama kabul etmediler.”

“Onlar edebiyat baronları. Bütün köşe başlarını tutmuşlar.”

“Bayılıyorum bu lafına, onlar edebiyat baronlarıymış. Ne baronu, onlar sadece editör. Gelen dosyaları inceliyorlar iyi bir şey bulurlarsa değerlendiriyorlar. Hepsi bu.”

“Neyse bu konuşmayı fazla uzatmayalım. Birkaç işim var onları halletmem gerekiyor sonra devam ederiz.”

“Peki, sen bilirsin. Akşam sana geleyim mi?”

“Bu akşam olmaz. Başka zaman.”

“Bu konuştuklarımızı da yazacak mısın?”

“Artık yazamıyorum dedim ya hem neyini yazacağım kötü bir yazar olduğumu mu?”

Cevap vermesini beklemeden kalktım masadan. Canımı sıkmıştı. Bir an önce evime ulaşıp ağlamak istiyordum. Sevdiğim kadının beni bu şekilde eleştirmesi canımı yakmıştı. Eve gidip ağlamadan,sinirlerimi oynatmadan önce Migros’a girdim ve indirime girmiş Tellibağ şarabından üç tane aldım. Ben şahsıma yapılmış her eleştiriyi, her olumsuz düşünceyi bünyesinden, zihninden, içinden kolay kolay çıkarabilen biri değildim. İnat etmiştim. Söylediği sözler için pişman edecektim onu. Bir çeşit hırs dolaşıyordu içimde. Ruhum insanları yanıltmak, benim için söyledikleri lafları yedirmek üzerine hareket eden intikamcı bir ruh olmuştu.

Yazmak sevdiğim kadının bana söylediklerinden sonra benim için yaşamak ve ölmek arasındaki ince çizgi olmuştu. Son kez deneyecektim. Ve yine reddedilirsem kendimi öldürecektim.  Bilgisayarı açtım ve karşısına oturdum. Aldığım Tellibağ şarabının birincisi biterken kelimeler kafamda dolaşıyordu. Parmaklarım harflerin üzerinde gezindi ve yazmaya başladım.

“Zamanı eritip kuma dönüştüren, camın içine koyan ve adına kum saati diyen adamı tanıdım. Yüzyıllar önce ölmesi gereken bu adam bendim ve geçmişimi hatırlamaya yeni yeni başladım.”

İkinci Tellibağ şişesinin bitişiyle beraber kafamı masaya koydum ve uyudum. Sabah uyandığımda yazdıklarımı okudum. Objektif olabilmek için tekrar tekrar okudum. Hiç fena değildi. Ve fena olmadığı kanaatine vardığım an yazmamın formülünü çözdüm. Günde iki şişe Tellibağ bana yazma gücü veriyordu. Telefonumu kapattım. Ev arkadaşımı uyandırdım ve bütün paramı, kredi kartımı verdim. Ona ne yapacağını, beni hayatta tutacak kadar yiyecek alması gerektiğini, evden ne zaman çıkacağımın belli olmadığını anlattım. “Tamam” dedi. Her gün eve gelirken iki şişe Tellibağ ile gelecekti. Yumurta, makarna, ekmek ve kahve alacaktı. Para bittiğinde ailemi arayacak ve para isteyecekti. Sigara içmediğim halde bir karton sigara istedim. Şaşırdı ama bir şey söylemedi.               

İkinci gece heyecanlandım. Ellerim titremeye başladı. Ara verip bir sigara yaktım. Öksürdüm. Sigarayı kül tablasına koydum ve dumanın odaya yayılışını izledim. Ve kelimeler tekrar kafamın içinde dolaşmaya başladı. Ellerim harflere bastıktan sonra irademi kaybediyordum. Dökülüyordu her şey. Ve bayılana kadar kazıyordum aklımın içine saklanmış kelimeleri. Sabah uyandığımda yazdıklarıma bakınca hiç fena değil diyordum.

Tam altmış günün sonunda elimde bir kitap dosyası vardı. Bitmişti. Altmış günde bir kitap yazmıştım. Odanın çeşitli yerlerinde sayısı yüz yirmiyi bulan Tellibağ şişesi vardı. Dosyanın üzerinde hiçbir oynama yapmadan, tekrar okumadan, sadece okuyacak editöre ufak bir not yazarak yayınevine gönderecektim. Aklımda tek bir yayınevi vardı. Bana cevap dahi vermemişlerdi. Kızgındım onlara bu yüzden sadece onlara gönderecektim.

“Editöre not,

Bu dosyayı da kabul etmezsen senin amına korum.”

Notum çok netti. Yayınevine dosyayı postalayıp beklemeye başladım. On ikinci gün mail üzerinden cevap geldi. Editör numarasını göndermişti. Telefonumu açıp aradım. Kim olduğumu söyleyince kitabı beğendiğini fakat neden öyle bir not bıraktığımı anlamadığını söyledi. Basıp basmayacaklarını sordum. “Basacağız gelin yüz yüze konuşalım” dedi. “Basılmasını istemiyorum” dedim ve telefonu suratına kapattım. İçim rahatlamıştı. Not defterime kurşun kalemle yazdığım intihar mektubumu yaktım ve dışarıya çıktım. Edebiyat baronunu, kötü yazdığımı söyleyen sevgilimi yenmiştim. Kazanmıştım. Bu bana yeterdi.  

devamı...

Zaman

Çok zaman geçmişti üstünden. Bütün tepkilerimi, hislerimi, bana dair ne varsa her şeyi yitirmiştim. Çok zaman geçmişti üstümden. Ben onun nabzını ölçmek için tenine dokunduğumda kalbimin ritmini bulmuştum. Mavi duvarlar- özellikle mavi duvarlar- üstüme yıkılmıştı. Düşünüyordum yaşadıklarımızın hangisi kıyamet alameti hangisi normal şeylerdi? Ayrımını bir türlü yapamadığım, hayatımın merkezini bir türlü bulamadığım zamanlarında üstünden çok geçti.

Uzayan sakallarımın altına sakladığım çenem her hareketinde hüzünlü bir titremeye maruz kalıyordu. Ağzımdan dökülen kelimeleri masalarda unutuyordum. Hayalin ve daha çok hayalin ortasında sıkışıp kendimi izliyordum.  Bombalar düşüyordu, düşündüğüm her yere. Yumruk yumruğa boğuşuyordu geçmişim kendisiyle. Koşar adım dolaşıyordum sokakları. Geride bıraktığım ne varsa peşimden geliyordu. Kafamı kaldıramıyor, kaldırmaya çalıştığımda ise gözlerim körleşmişçesine kararıyordu. Kokusunu alıyordum sonbaharın. Burnumun deliklerini yakarak ilerliyordu beynimin bir yerlerine.

Büyülenmiş gibi hissediyordum. Sigaraların biri bitip biri yanıyor ve ciğerlerine çektiği dumanı suratıma üflüyordu. Suratıma beton gibi vuran o dumanların içinde boğuluyor ve kendimi her seferinde başka bir masalın kahramanı olarak görüyordum. Zihnim bana ucuz şakalar yapıyordu. Zihnim benimle durmaksızın oynuyordu. Damarlarımda büyük bir acı dolaşıyor, dolaşımını tamamladığında ise kulaklarımdan akıyordu.

Biliyordum çok zaman geçmişti ve akıp giden her dakika o zamana ekleniyordu. Kendimi zincirlerle oturduğum yere bağlamıştım. Sesimin titreyen tarafını saklamak için bağıra bağıra konuşuyordum. Her şeye rağmen geçiyordu zaman. İçtiğim kahveye zamanı bandırıp yesem de, geçiyordu. Üstelik ne kadar zaman yesem doyamıyordum.

Ben zihnimde, beynimin kıvrımlarında ve bedenimde bunları yaşarken hayat devam ediyordu. Boşluğa göz kırpıyordum. Karanlık boşluklarda gözlerimi yerinden çıkartıyor ve fırlatabildiğim en uzak yere fırlatmaya çalışıyordum. Olmuyordu. Gözlerimin düştüğü yere koşuyor ve tekrar atıyordum. Her atışımda gözlerim biraz daha ağırlaşıyordu. Bir müziğin ritmine kapılıp gitmiştim. Sonsuz boşlukta ve sonsuz karanlıkta insanın sadece kulaklarına ihtiyacı oluyordu.

Bir otobüsün camına kafasını dayamış olarak buldum onu. Uzak bir yere gidiyordu. Başını yavaşça camdan kaldırdım. Yanına oturdum. Başını ellerimin arasına aldım. Burada bitsin istiyordum hikaye ama zaman geçiyordu. İki elimin arasında küçülen yüzüne baktım. Gözlerimin yerinde olmayışı onu korkutmuştu. Bu korkuyu duyabiliyordum. Yaklaştım yüzüne. Burunlarımız birbirine değdi. Başımı eğip dudaklarını öptüm. Karşılık vermedi üstelik zamanda geçiyordu. Kalktım. Zaman kulaklarımın duyabildiği kadar uzaklıkta ufak ufak eriyordu. Otobüsten indim. Kafasını cama dayadı. Bitiyordu her şey, bu sefer gerçekten bitiyordu.

Otobüs hareket etti. Saatimin saniyelerini dinliyordum. Yavaşlıyordu. Otobüs bağıra bağıra gitmişti. Saatim durmuş ve zaman kaybolmuştu.

Bitsin diye uğraştığım her şeyin ortasında kalmış ve bitince pişman olmuştum. Gençlik, yaşamın korkunç telaşını beraberinde getirirken yaşlılık, ölümün insana sunduğu en büyük hediyeydi. Peki yılların tam ortasında oturup ölümü düşünmek neydi? Ve en önemli soru, ölmek nasıl bir şeydi? Tadı nasıldı, kokusu nasıldı,son saniyesinde ne yaşanırdı?

Benim ihtiyacım olan, yardımı lazım olan bütün insanlar öldü ya da bana öyle geldi. Bilmiyorum. Öyle çok zaman geçti ki üstünden, neyin gerçek, neyin ölü, neyin doğru olduğunu anlayamıyorum. Ama ne kadar zaman geçerse geçsin anlamak istiyor insan, Dünya'nın bütün bilgilerini anlamak ve içine hapsetmek istiyor. İnsan kendini içine hapsetmek istiyor. Kapıları dışarıdan kapatacak birine ihtiyaç duyuyor.Hepimizi gayya kuyularının içine fırlatacak biri lazım. Hepimizi yakacak ve hepimizden biri olmayacak tek kişi. Ölüm onun yaşamının doğal sonucu olmayacak tek kişi. 

Her şey bittikten sonra göz çukurlarıma üç sigara bastım. Saatimin camını kırıp içindekileri kalbime sapladım. Bir Azeri ezgisini kulaklarıma damlatıp yürüdüm. Yaşını sadece parmaklarıyla gösteren ve bunu göstermeyi ailesinden öğrenen küçük bir çocuk gibi.

devamı...

İKİ DUDAK ARASI

Güzel bir akşam yemeği hazırladım kendime. Et sote yaptım, yanına marketten meze aldım bir de 35'lik. Sadece rakının yanında güzel besleniyordum.  Yalnız içmenin pek tadı yoktu ama kimseyi istemiyordum yanımda. Rakı sofrasına ikinci sınıf aşk muhabbetlerinin meze olmasını kabullenemiyordum. İlla bir şey konuşulacaksa daha ciddi meseleler konuşulmalıydı sofrada. Ülkenin gidişatı, yaşadığımız toplumun gösteri toplumuna dönüşmesinin nedenleri, okumanın git gide değersizleştirilmesi, mutluluk, kader, din gibi kavramlar...

Bugün susacaktım. İçinden hiç çıkamayacağım hadiseleri düşünüp nedenlerini arayacak, belki bir çözüm üretecek, belki de girdiğim uçsuz bucaksız düşünce girdabında boğulacaktım. Bir duble doldurup yavaşça içerken aklıma çok kullandığımız bir deyim geldi. Birilerinin iki dudağı arasında kalmak...

Kadere, alınyazısına bu kadar gönülden inanan bir toplumun böyle bir deyim üretmesi gerçekten bir ironiydi. Belki de tanrı, bir insanın iki dudağı arasında kalmayı yazmıştı kaderlerine. Yoksa hiçbir şekilde yazgıya inanan bir insan böyle bir deyim kullanamazdı, kullanmamalıydı.

Bana gelecek olursak kadere inanmadığım kadar inanıyordum bu deyime. Kendi çabasıyla bir yerlere gelmeye çalışanların birçoğunun başına gelen bir şeydi bir insanın iki dudağı arasında kalmak. Elbette bundan daha iyi bir sistem üretilebilirdi fakat bu ülkede işler böyle yürüyordu. Nefesi kuvvetli insanlar birilerinin kulağına bir şeyler fısıldar, bu fısıltının gücüyle birileri işinden olur, birileri zengin olur, her ne bok olacaksa bu fısıltıyla olur.

Tanrıya inanan insanlar da tanrının iki dudağı arasındadır. Tanrı isterse olur, tanrı istemezse yaprak bile düşmez. Aslında acı gerçek budur. Karakterimizin, kimliğimizin, yapabileceklerimizin  hiçbir önemi yok. Hepimiz iki dudak arasındayız.

Rakımdan bir yudum daha alıyorum, bir sigara yakıyorum.  Sanırım insanın iki dudağı arasına en çok yakışan şeyi buluyorum. En ucuzundan bir sigara...

Şerefinize!

devamı...

(nsfw) pretty hurts'e gey dokunuşu: porn hurts

Gey porno yıldızı Diego Sans Biyonce’nin Pretty Hurts adlı parçasına kendi çapında yeniden video çekmiş. Ortaya da çok da enteresan olmayan bir iş çıkmış. Beyonce’nin sesiyle parçayı bir de bu haliyle izleyin.

devamı...

Yarım Kalan Hikaye

Hayatımın büyük bir kısmı boş vakitlerimi nasıl dolduracağımı düşünerek geçti. Yirmi dört saatin yetmediğini söyleyen insanlardan olmadım hiç. Bir anda yıllar sonrasına gitsem yaşayamadığım anlar için üzülmezdim. Bir an hariç...

18 Eylül... Sonbaharın dibine kadar yaşandığı bir gün. Yağmur dışarı çıkanları cezalandırırcasına yüzüne vuruyor insanın. Elimde valizimle 20.50'de kalkacak olan  Hatay uçağına yetişmeye çalışıyorum. Söğütlüçeşme durağında metrobüsten inip yağmura meydan okurcasına rıhtımdan kalkacak havaalanı otobüsüne koşar adımlarla ilerliyorum. Tamamen ıslanmış vücudumda sırtımdaki terin sıcaklığıyla yağmurun soğuk suyunu ayırt edebiliyorum. Kalkmadan hemen önce yakalıyorum otobüsü. Sırılsıklam, yorgun ve otobüsü yakalamanın verdiği mutlulukla biniyorum otobüse. Boş olan arka koltuklara doğru ilerlerken tek başına oturan güzel bir kız dikkatimi çekiyor. Gözlerinin içine bakıyorum, bir an göz göze geliyoruz, yanından geçip en arkaya oturuyorum. Yol boyunca onu izliyorum. Yolculuğun sonlarına doğru karşısında oturan kadının yanına geçiyor, yarım oturarak bir şeyler konuşuyor. Beli açılıyor o sırada. Benim karşımda oturan çocuğun oraya doğru baktığını görüyorum, işine bak diyerek sert bir şekilde uyarıyorum. Kısa bir zaman sonra otobüs havaalanına varıyor. İlk ben iniyorum otobüsten. Bir sigara yakıyorum. Gözlerim otobüsün kapısında, inmesini bekliyorum. Bir şey yapacağımdan değil, sadece bekliyorum işte. Bir kere daha göz göze gelme ihtimalinden başka bir şey değil beklediğim. Herkes indikten sonra telaşla iniyor otobüsten. 

''Yardım eder misiniz, otobüste bir kadın fenalaştı.'' diye haykırıyor. 

Ağzımdaki sigarayı atıyorum. 

''Tabii, hemen bakalım.'' diyorum. Nasıl yardım edeceğimi bilmiyorum ama yardımı isteyen o ise ne istediğinin hiçbir önemi yok. Biraz tereddütle otobüse doğru hamle yaparken:

''İstersen sen valizimi al, ben yardım edeyim.'' diyor. 

Valizini alıp bekliyorum. Az sonra fenalaşan kadıncağızla birlikte otobüsten iniyorlar. Onun da valizini ben alıyorum, havaalanına doğru ilerliyoruz. Giriş kapısında doktor çağırmalarını istiyoruz güvenlikten. 

''Sağlık hizmeti ücretli.'' cevabını alıyoruz.

Cebimdeki para muhtemelen karşılamaz ama nasıl olsa bir çaresine bakarız diye düşünüp paranın önemli olmadığını söylüyorum. 

''Hastanın yakını mısınız?'' diye soruyor güvenlik görevlisi. 

''İnsanız.'' diyorum. 

Hasta kadının kimliğini aldıktan sonra onu güvenliklere emanet edip check-in işlemlerini tamamlamak için güvenlik kapısından geçiyoruz. İkisinin birden 21.00 Ankara uçağında olduğunu öğreniyorum. Bir yandan aynı uçakta olmadığımıza üzülüyor, bir yandan da kadıncağızın emin ellerde olduğuna seviniyorum. Benim uçağımın saatini soruyor, 20.50 olduğunu söylüyorum. 

''Yetişemezsen çok üzülürüm.'' diyor. 

Onların check-in işlemlerini yaptıktan sonra kendi işlemim için yanından ayrılmak zorunda kalıyorum. Bir an önce işlemleri tamamlayabilirsem on dakikamın kalacağını hesaplıyorum kafamda. Giderken, tekrar geleceğim yanınıza diyorum, gülümsüyor. Bileti aldığım şirketin check-in sırasına gittiğimde çok kalabalık olduğunu görüyorum. İki seçeneğim var. Ya onu bir daha görebilmek için uçağı kaçıracağım ya da sırada bekleyip son anda uçağa yetişeceğim. Ah! yanımda biraz daha param olsa diyorum, bir sonraki uçakla dönerim. Uçağı kaçırmayı göze alamıyorum, on beş dakika sırada bekliyorum. İşlem bittiğinde Hatay uçağı yolcularına son çağrı duyurusu yapılıyor. Koşar adımlarla havaalanında bir tur atıyorum fakat göremiyorum onları. Uçağa biniş kapılarına gidiyorum, orada da yoklar. Çaresiz uçağa gidiyorum. 

Kaç yaşında, adı ne, nelerden hoşlanır, hiçbir bilgim yok. Belki bir şekilde tanışmayı başarabilsem hiçbir şey olmayacaktı, belki de ondan hoşlanmayacaktım, bilmiyorum. Sadece, başkalarının gözlerinde göremediğim, adını bilmediğim ama beni derinden etkileyen bir ışıltıyı, eğer bir mucize olmazsa bir daha karşılaşmayacağım bir insanın gözlerinde görmek; yaşama olan inancımı benden alıyor. 

İhtimalleri düşünüyorum. Evden daha erken çıksam başka bir otobüse binecektim, karşılaşamayacaktım. Otobüse yetişemesem, yine karşılaşamayacaktım. O kadın fenalık geçirmese, onu tanıma fırsatı bulamayacaktım. Sanki Tanrı bir şekilde onu tanımamı istemiş, fakat tanışmamızı istememiş. 

Şu anda ne hissettiğimi kelimelere dökemiyorum. Sabahattin Ali'den bir alıntıyla bitiriyorum.

''Sonra çıkıyorsun dışarı, bakıyorsun güneş hala tepede. Bir cigara yakıyorsun ve yıllardır kurduğun cümleyi bilmem kaçıncı kez kuruyorsun:

'Napalım, kısmet değilmiş...' ''

Sonra

devamı...

farz edin ki..

şaşkınım. her zaman gurur kaynağım olan aklımın tecrübe karşısında çaresiz kalmasına şaşkınım.

paha biçemediğim zekamın tecrübe karşısında iflas edişine şaşkınım.

tecrübenin büyük bir balık gibi aklımı ham etmesi karşısında şaşkınım.

bu kadar şaşırdığıma kızmayın. siz de iki kere ikinin dört ettiğine sonsuz bir teslimiyetle inanıyorsunuz değil mi? ama biri karşınıza oturup iki kere ikinin dört değil de beş ettiğini öğretirse!?. 

***

elinize bir hesap makinesi alın, ve..

2x2=4 

sağlamasını da yapalım,

2+2=4 veya 4/2=2

değil işte. tüm bu düzen saçma.

hepsi yanlış...

dünyanın tecrübeyle sabitlendiğini, dönmeyen bir dünya düşünün.

örneğin;

düşünün ki cebinizdeki paranın miktarının bile saydığınız kadar olmadığını öğrendiniz. kredileriniz için kazandığınız para aslında yetersiz,

artık bildiğiniz yaşınızda değilsiniz mesela. sevgiliniz bir andan sizden on yaş büyük oluverdiğini,

her gün evinize gitmek için yürüdüğünüz yolun beş dakika değil aslında saatler sürdüğünü fark ettiğinizi,

kazanmakta olan takımınızın skorboardda galip ama aslında mağlup olduğunu,

yaptığınız kalori hesaplarının tutmadığını ve yarına kalmadan koca bir yağ tulumuna dönüşeceğinizi,

bildiğiniz her şeyin bildiğinizden başka ve bilime dair ne varsa bildiğiniz, iflas ettiğini düşünün.

Dali'nin aslında realist, sizin ve başka herkesin ise saplantılı sürrealistler olduğunu öğrendiğinizi düşünün.

ve düşünün ki bir anda bu söylediklerimin hepsi yıldırım hızıyla aklınızdan geçsin.

işte şimdi şaşkınlığımı anlamaya yakın sayılırsınız.

dünyayı artık üçgen olarak görüyor olmanız sizi şaşırtır mıydı?

ertesi güne nasıl uyanırdınız?

devamı...

unutma çocuk! hedefteyiz.

uyumanın korkutucu olduğu vakitler çocuk!..

korkutucu olanlar ne kabuslar, ne de düşler.

korkutucu olan çocuk, korkutucu olan, bir daha uyanamamak ve savunmasız bırakman kendini.

yapma çocuk! vakit uyuma vakti değil.

planların var senin. düzülü düzenlerde kurduğun oyunların var senin.

unutma çocuk! bırakma savunmasız kendini. unutma sırt sırta verdiklerini.

şimdi vakti değil rahat koltuklara yaslanmanın, kolçaksız taburelerde otururuz biz; unutma çocuk! sınırlarda geçer bizim hayatlarımız. nasıl yaşarız bilmeyiz sonsuz uçurumların eşiğinde bir ömür, nasıl bir maharetle yürürüz o çizgide sarsılmadan, vazgeçmeden, biteceği yere dek. şimdi siktir et ötesini berisini çocuk! ince ince işlenmiş bir dantela bizimkisi. her bir motifin ayrıdır hikayesi, unutma çocuk! unutma hikayeleri, nereden geldiğimizi. kat etmedik onca yolu boşuna, şimdi uyuma çocuk!

boşuna değil endişelerin ama yapma çocuk!

dinlenmek için henüz erken, yapma! yolun sonuna az kalmışken.

vazgeç telkinlerinden. bir tel örgüdür seninkisi, bellidir hali çaresi!

biz günah keçileriyiz çocuk!

biz ötedeki adamlarız!

biz hedefte olanlarız!

hedefte biz varız. kendi isteğimizle buradayız; değil mi çocuk?

bir sözümüz var çocuk kendimize, birbirimize.. unutma çocuk!
Unutma hedefteyiz!

devamı...

İntihar Üzerine

Bugün intihar etmeyi düşünüyorum. Dün de düşündüm, ondan önceki günlerde de...

İntihar etmek için yüzlerce nedenim var ama burada sizlere bu nedenleri tek tek yazmak zorunda değilim. Yazsam anlar mısınız, onu da bilmiyorum.

Canıma kıymayı göze alacak cesaretim olmadığı için kendimden nefret ediyorum. İyice kafayı çekip yaşamıma son vermeyi düşünüyorum, kendimde bulamadığım cesareti alkolde aramayı gururuma yediremiyorum. 

Sonra, binlerce sperm hücresi arasında yumurtayı bulan sperm olmama şaşırıyorum. Hiçbir şey için yarışmadım ki bu hayatta, dünyaya gelmek için yarışayım. Bir anlık zevkin kurbanı olmayı içime sindiremiyorum.

Doğmayacak çocuklarıma söz veriyorum; sizin dünya cehennemine gelmemeniz için elimden geleni yapacağım, diyorum. 

Tanrı'ya kızıyorum. Kaderime böyle saçma şeyler üzerine kafa yoracağımı da yazdığı için. Tanrı'yı alt etmenin yollarını arıyorum. Bir fikir geliyor aklıma. Dünyadaki bütün insanlar aynı anda intihar etmeli diyorum. O zaman Tanrı bir daha insan yaratmaz. Sonra insanın bencilliği aklıma geliyor, bu fikre inancımı yitiriyorum. 

Bugün intihar etmeyi düşünüyorum. Yarın da düşüneceğim, yarından sonraki günlerde de... 

Bir gerçeği yüzüme vuruyorum. İntihar düşünülerek yapılacak bir eylem değildir. Anlık, düşünmeden, sessizce... 

devamı...

(nsfw) nymphomaniac'tan kesilmiş 3 kısım

Ülkemizde gösterimi yasaklanan ve bu nedenle aslında daha çok kişinin haberdar olup izlediği Lars von Trier’in iki bölümden oluşan ve çok tartışılan filmi Nymphomaniac’ın filmin gösterildiği sinemalarda gösterilmemiş versiyonundan üç kısım yayınlandı.

İlk videoda Charlotte Gainsbourg’un seks bağımlısını canlandırdığı karakteri Joe’nun kürtaj için psikoloğa gidip onay almasını ve işin çok da iyi gitmemesi, ikinci videoda seks bağımlısı bir grup insanın bir araya gelip yaşadıklarını anlattıkları terapi toplantısında bir nemfomanyağın arzuları ve son videoda ise Jemie Bell’in canlandırdığı karakterden “silent duck”un anlamı yer alıyor.

devamı...

filmlerde erkekler kadınların yerine geçerse

İzlediğiniz filmlerde kadınların rol aldığı sahnelerde erkekler rol alsaydı diye düşündünüz mü? bunu düşünen BuzzFeed ekibi Titanic, Twilight, Wild Things, Pretty Woman ve Basic Instinct’te yer alan önemli sahnelerde kadınlarla erkekleri yer değiştirmiş ve ortaya bu video çıkmış.

devamı...

ahs: freak show'dan ikinci video

Ekim ayında sabırsızlıkla bekleyenlerin karşısına yeni bir öyküyle çıkacak olan American Horror Story, Freak Show adlı dördüncü sezonu için ikinci bir tanıtım videosu hazırladı.

devamı...

yılın her günü farklı erkekle sevişecek olan adam

Rusya doğumlu Berlin’de yaşayan 26 yaşındaki performans sanatçısı Mischa Badasyan bir yıl boyunca her gün farklı bir erkekle sevişeceği çalışmasına önümüzdeki Eylül ayında başlıyor.

Fransız felsefeci Marc Auge’nin “Non-Places” adlı kitabında yer alan bir bölümden etkilendiğini söyleyen Badasyan, kalkıştığı bu işten açıkçası korktuğunu da belirtiyor.

“Büyük şehirlerdeki ‘hiçbir yer’ hakkında yazıyordu; süpermarketler, dükkanlar, alışveriş merkezleri, havalimanları, otoyollar gibi, ve diyor ki insanlar sahip oldukları kişiliklerini kaybediyor, iletişim yok, bir yere ait olduklarını hissetmiyorlar ve bu, insanları yalnızlığa sürüklüyor.” diye anlatıyor Badasyan.

Tarif ettiği bu yerlerde ilişki yaşamak istediği ve “gay ilişki kültürü”nü anlama çalışmasında GayRomeo ya da Gaydar gibi internet sitelerinden ve Grindr ya da Scruff gibi uygulamalardan yararlanmayı umuyor.

Korktuğu diğer mevzunun ise cinsel yolla bulaşan hastalıklar olduğunu ifade eden Badasyan’un bir Alman güvenli seks organizasyonu sponsoru ve kondom ihtiyacını onların karşılayacağını belirtiyor.

“Her gece bir parka gidip erkeklerle sevişmek isterdim. Sabah saat 5’e, 6’ya kadar. Ve her zaman, kötü hisseder, her zaman ağlardım. Bu tür ilişkilerden sonra her zaman üzülürüm.” diyor Badasyan.

Önceki projeleri incelendiğinde Badasyan’ın kişilik ve kimlik üzerine yoğunlaştığı görülüyor, pornografi sarfına, vücut imajına ve hatta Rus ruhuna.

Neler yapacağını yaşayıp göreceğiz.

Facebook hesabı için tıklayın.

devamı...

yılın her günü ağlayan kız

365 Days: A Catalogue of Tears, Laurel Nakadate adlı kişinin en son hazırladığı fotoğraf serisinin adı. Kendisi yılın her günü bir sebepten dolayı kendini ağlamaya zorlamış ve öncesinde, sonrasında ve ağladığı esnadaki ifadelerini fotoğraflamış.

Çalışmanın bir disiplin ve süreklilik gerektirdiği tartışılmaz, üzerine normal bir hayatın içine dakikalarla ölçülür bile olsa bir hüzün sokmayı şart kılıyor. Fotoğraflar hotel odalarında, trenlerde, çocukken kaldığı odada, yaşadığı apartman dairesinde ve New York gibi şehirlerin farklı mekânlarında çekilmiş.

Fikrin aklına geliş hikayesi ise dünyadaki tüm insanların çağa ayak uydurup çektikleri selfie’leri sosyal paylaşım sitelerine koymalarıyla başlamış. Fakat neredeyse tüm gördüğü fotoğraflarda insanlar mutluymuş ya da mutluymuş gibi yapıyormuş. Yine kendi fotoğrafını çekerek bu mutluluk halinden hüzünlü hale geçişi kullanmak aklına gelmiş.

devamı...

(nsfw) youtube "zıplayan taşakların dönüşü"nü sansürleyecek mi?

Bruce Nauman modern sanatın en önemli ve etkileyici figürlerinden biri. 60’lı ve 70’li yıllardaki özgün filmleri ve videokasetleri medya sanatına yenilikçi katkılar sağlamış. Kavramsal işlerinde kendi stüdyosunda kendi vücudunu bir sanat objesi olarak kullanmış.

69 yılında çektiği “Bouncing Balls” –zıplayan taşaklar- adlı 9 dakikalık video daha önceki “Bouncing Two Balls Between the Floor and Ceiling with Changing Rhythms” –değişen ritimlerle tavan ve taban arasında zıplayan iki top- adlı videosuna referans niteliğinde gösterilmiş. Videoda Nauman’ın yaptığı ise tek eliyle testislerini zıplatmak.

İtalyan sanatçı ve film yapımcısı Francesco Vezzoli “The Return of Bruce Nauman’s Bouncing Balls” –Bruce Nauman’ın zıplayan taşaklarının dönüşü- adlı videosunda porno yıldızı Brad Rock’a (Google görselleri için tıklayın) rol vermiş. Video 69 yılındaki Nauman’ın yakın çekim “Bouncing Balls” adlı videosuna karşılık verme gibi düşünülebilir.

Videoda porno yıldızı çıplak ve arkası dönük şekilde mavi bir gökyüzü ve Mozart eşliğinde salınıyor ve testislerinin hareketini oluşturuyor.

İlginç olan durum ise bu video çalışmasının 4 Ağustos 2014 günü YouTube’a eklenmiş ve o günden beri videoya YouTube tarafından herhangi bir sansürün uygulanmamış olması. Başına eklenen NSFW –Not Safe For Work- ibaresi ve uyarı olarak yaş sınırının konulması bunda etkili olmuştur muhakkak fakat genellikle yetişkin içerik barındıran videolara sansür koymasını seven YouTube yorumcuların da kafasını epey karıştırmış durumda. Şaşırmadık desek yalan söylemiş oluruz.

Videoyu siteye ekleyen MOCA (The Museum of Contemporary Art).

Yorumcuların bir kısmı bunu tümüyle sanat olarak görüyor diğer kısmı ise izleyenleri gay olarak görüyor.

Videonun ne olacağını zaman gösterecek fakat YouTube’un kaldırma kararına karşılık siz buradan da ulaşabilirsiniz.

devamı...

hilal cebeci rte, merkel ve obama'ya meydan okudu

Ne zaman nereden çıkacağını kestiremediğimiz Hilal Cebeci ALS Ice Bucket Challenge akımına katıldı ve Almanya başbakanı Angela Merkel’e, ABD Başkanı Barack Obama’ya ve hem başbakan hem de cumhurbaşkanı olabilme özelliğine sahip Recep Tayyip Erdoğan’a meydan okudu. Vaziyet aldık bekliyoruz. Hayırlısı be gülüm.

devamı...

als hastasından yürek burkan video

Bir süredir ALS hastalığına bağış toplanması için Ice Bucket Challenge adı verilen videolar paylaşılıyor. Bu şekilde hastalık araştırmaları için milyon dolarlar toplanmış durumda. Tabii bu videolarda insanlar eğleniyorlar, ıslanıyorlar, ufak çaplı kazalar geçirip bu kez de izleyenleri kahkahaya sokuyorlar. Amacın başarıya ulaştığı toplanan bağışlardan da anlaşılıyor aslında. Peki, ALS hastasının gözünden hayat nasıl?

Büyük annesinden annesine ailesinde bir sürü ALS hastası bulunan Anthony Carbajal, beş ay önce kendisinin de ALS hastası olduğunu öğrenmiş. 4 dakikalık hazırladığı bu videoda aslında bir şeyler söylemesine gerek yok, olanı anlatmak hiç bu kadar yürek burkmamıştı.

Carbajal şunları söylüyor: “Bu şimdiye kadar sahip olduğumuz ilk başarılı aktif destek ve ben çok minnettarım. Yapılan her düellonun beni nasıl hissettirdiğini bilemezsiniz. Bu beni cesaretlendiriyor, her ALS hastasını cesaretlendiriyor. Gerçek anlamda fark yaratıyorsunuz. Çok minnattarız.”

devamı...

american horror story freak show'dan fragman geldi

Gelmiş geçmiş en iyi diziler arasına rahatlıkla sokabileceğiniz American Horror Story’nin dördüncü sezonu olan Freak Show’dan ilk resmi fragman geldi. Gerçi fragman demek biraz garip kaçabilir, işte ucundan gösterdi diyelim.

Ekim ayına kadar bu tip gösterip de vermeme olaylarını sık sık yaşayacağız bu kesin.

devamı...

nicki minaj'dan bol popolu video klip: anaconda

Vücudundaki silikonların toplam ağırlığı vücut ağırlığının %50’sini oluşturduğunu düşündüğümüz Nicki Minaj Anaconda isimli bir video yayınladı. 2 gün geçmesine rağmen neredeyse 20 milyon defa izlenen bu seksepalitesi yüksek video klip bol bol popo içeriyor. İzlenme oranının bu denli yüksek olmasının sebebini silikonlu popolara bağladığımız parçadan kesitler ve video aşağıda.

Zaten içinde “my anaconda don’t want unless you got buns, hun, oh my gosh, look at her butt” ifadesi geçen şarkıda popo olmasaydı pek şaşırırdık.

Parçanın 3:26da yer alan iğrenç gülme sesini de dinlemeden geçmeyin.

devamı...

tame impala'nın başı dertte

İnsanlar nelerle uğraşıyor yarabbim diye bazen soruyoruz. Haber Şili’den. Bir internet sitesi Tame Impala’nın pek sevgili Feels Like We Only Go Backwards adlı parçası ile Arjantinli şarkıcı Pablo Ruiza’nın Oceano isimli şarkısının birbirine çok benzer olduğu ile ilgili şaka maksatlı haber yayınlıyor ve bunu gören Pablo Ruiza da Tame Impala’ya hırsızlık suçlamasıyla dava açmaya karar veriyor. Yani şaka oluyor kaka.

İlgili haberde yer alan benzerlik şu videoyla açıklanmış:

Biz iki tarafa da birbirine hiç benzemeyen en az 100 şarkısı olan muhteşem sanatçımız Serdar Ortaç’ı dinlemelerini ve özgün şarkı yapmanın ne demek olduğunu Serdar Ortaç dinleyerek keşfetmelerini öneriyoruz.

Yine de yeri gelmişken Feels Like We Only Go Backwards’ı baştan sona dinlemek güzel olabilir.

devamı...

porno izlemek için 4 gerekçe

BuzzFeedBlue porno izlemek konusunda eğlenceli ve faydalı bir video paylaştı. İşte porno izlemek için 4 sebep;

Porno iyidir. Bir psikoloğun dergide yayınladığı güncel cinsel sağlık raporuna göre porno izlemenin pratik faydaların tümüne sahip olmada etkisi var. Porno cinselliğe karşı davranışları geliştiriyor, yaşam kalitesini yükseltiyor, cinsel davranış çeşitliliğini arttırıyor, uzun vadeli ilişkilerde seksi iyileştiriyor.

Porno kötü sayılmaz. Bilimsel somut araştırmaların hiçbiri porno bağımlılığını gerçek olarak görmez. Yayınlanmış çalışmalar gösteriyor ki porno izlemek erektil yetersizliğe, sperm sayısında düşmeye, kıllı ayalara sebebiyet vermiyor.

Porno sizi güçlü kılıyor tabii yine de egzersiz yapmak zorundasınız. Bir araştırmaya göre çalışmaya başlamadan önce izlenen porno sizi daha güçlü yapıyor. Porno sayesinde yükselmiş testosteron seviyesinin erkeklere daha fazla ağırlık kaldırabilme imkanı sağladığı keşfedilmiş.

Porno zihni açar. Bir araştırmaya göre porno izleyen erkekler gey evliliklerine daha fazla destek veriyor. Araştırmacılar inanıyor ki porno, geleneksel olmayan cinsel durumlara karşı aklı daha kabul edilebilir yapıyor.

Porno dünyayı değiştirebilir. Bu yüzden bugün internette ne yapıyorsan yap bol şans.

devamı...

the big bang theory oyuncuları da ice bucket challenge'a katıldı

ALS hastalığı için bağış toplama kampanyası bir süredir sosyal platformlarda çokça konuşuluyor. Neredeyse tüm ünlüler buzlu su dolu kovaya kafalarından aşağıya boşaltıyorlar, bağış yapıyorlar, meydan okudukları kişileri söylüyorlar ve böylelikle bağışlar toplanıyor. An itibari ile yaklaşık 23 milyon dolar bağış toplanmış.

Bu akıma destek verip buzlu sudan korkmayan ünlülerden birkaçı Mark Zuckerberg, Bill Gates, Tim Cook, Lebron James, Justin Bieber, Cristiano Ronaldo, Lady Gaga, Ricky Martin, Britney Spears, Jennifer Lopez, Kate Upton, Arda Turan, Macklemore, Stephen Amell, RobertDowney Jr, öbür dünyadan Michael Jackson, vs.

Bunlar da The Big Bang Theory’den,

devamı...

tüm zamanların en iyi 100 video oyunu

Slant Magazine video oyunlarını derlemiş ve tüm zamanların en iyi 100 video oyunu listesini meydana getirmiş. Liste hazırlamak göreceli olsa da gözünüzden kaçan oyunları fark etmek açısından yararlı olacağını düşünüyoruz.

100. Worms Armageddon (1999).

99. Phantasy Star IV: The End of the Millennium (1995).

98. Phoenix Wright: Ace Attorney (2005).

97. Wild Arms (1996).

96. Pokémon Gold and Silver (2000).

95. Dead Space (2008).

94. Advance Wars: Dual Strike (2005).

93. Teenage Mutant Ninja Turtles: Turtles in Time (1992).

92. Fallout 3 (2008).

91. Halo: Combat Evolved (2001).

90. Saints Row: The Third (2011).

89. Valkyrie Profile (2000).

88. Devil May Cry 3: Dante's Awakening (2005).

87. God of War III (2010).

86. Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004).

85. Child of Eden (2011).

84. Grandia II (2000).

83. The Beatles: Rock Band (2009).

82. Halo 3 (2007).

81. Rayman Legends (2013).

80. Snatcher (1994).

79. Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King (2005).

78. Kingdom Hearts II (2006).

77. Myst (1993).

76. Viewtiful Joe (2003).

75. Grim Fandango (1998).

74. Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty (2001).

73. Jet Set Radio (2000).

72. Grand Theft Auto IV (2008).

71. Shenmue (2000).

70. Grand Theft Auto V (2013).

69. Amplitude (2003).

68. Street Fighter II: Championship Edition (1992).

67. Call of Duty 4: Modern Warfare (2007).

66. Beyond Good and Evil (2003).

65. Vagrant Story (2000).

64. Donkey Kong Country (1994).

63. Silent Hill (1999).

62. Star Fox 64 (1997).

61. You Don't Know Jack! (1995).

60. Deus Ex: Human Revolution (2011).

59. Hotline Miami (2012).

58. Conker's Bad Fur Day (2001).

57. Xenogears (1998).

56. Mass Effect 3 (2012).

55. Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes (2000).

54. Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (2008).

53. Final Fantasy Tactics (1998).

52. Chrono Cross (2000).

51. The World Ends with You (2008).

50. Bayonetta (2010).

49. Grand Theft Auto: Vice City (2002).

48. Journey (2012).

47. Max Payne (2001).

46. Final Fantasy IX (2000).

45. Super Mario World 2: Yoshi's Island (1995).

44. Katamari Damacy (2004).

43. Super Mario 64 (1996).

42. Castlevania: Symphony of the Night (1997).

41. Psychonauts (2005).

40. Uncharted 2: Among Thieves (2009).

39. Final Fantasy VI (1994).

38. Banjo-Kazooie (1998).

37. Eternal Darkness: Sanity's Requiem (2002).

36. Rock Band 3 (2010).

35. Power Stone 2 (2000).

34. Dance Dance Revolution (1998).

33. Super Smash Bros. Melee (2001).

32. Batman: Arkham City (2011).

31. Tetris (1986).

30. The Walking Dead (2012).

29. Pokémon Red and Blue (1998).

28. Rez (2002).

27. Metroid Prime (2002).

26. Super Mario Bros. (1985).

25. Resident Evil 4 (2005).

24. Ico (2001).

23. Final Fantasy X (2001).

22. SoulCalibur (1999).

21. EarthBound (1994).

20. The Legend of Zelda: A Link to the Past (1991).

19. Super Mario RPG: Legend of the Seven Stars (1996).

18. Portal (2007).

17. Super Mario World (1990).

16. Final Fantasy VII (1997).

15. Silent Hill 2 (2001).

14. Mass Effect 2 (2010).

13. The Legend of Zelda: The Wind Waker (2003).

12. Ōkami (2006).

11. Goldeneye 007 (1997).

10. BioShock (2007).

9. The Legend of Zelda: Majora's Mask (2000).

8. Braid (2008).

7. Portal 2 (2011).

6. Half-Life 2 (2004).

5. Shadow of the Colossus (2005).

4. Red Dead Redemption (2010).

3. Super Metroid (1994).

2. Chrono Trigger (1995).

1. The Legend of Zelda: The Ocarina of Time (1998).

devamı...

helyumun dolce&gabbana modellerine etkisi

Dolce & Gabbana’nın “bu insan evlatlarını kim üretiyor” denilecek cinsten modellerini –içten içe kıskançlık- tabii hiç bu şekilde görmediniz, demek ki tüm siluet bir helyum hüpletmesiyle yerle bir olabiliyormuş. Oluyor mu pek bilemedik ama karşınızda helyuma batırılmış D&G modeller.

devamı...