düşler

Tutsaklığın içinden yalnızlığa doğru yol alır düşler, sinesi yapış yapış, elleri tutmaz titrer hep. Her adımında geriye bakar, bıraktıklarına, pişman olur azcık, üzülür belki, dili acır, ağzında buruşukluk.
Kalır bir başına çıktığı macerada, etrafında insan sürüsü, görmez gözleri, hissetmez teni. Okşamaz yüzünü yalamaz rüzgâr, yağmur geçmez onun gittiği yoldan, ardında sırtı dönük şahıslar.
Kalkamaz yerinden istediğinde oturamaz, dalamaz rüyaya, göremez güzellikleri, elleri kavuşmaz birbirine, çamurun kokusunu alamaz.
Düşler içimizi yer, kemirir, bitirir adeta. Uçurur uçurumun kenarından ve çarpar insanı kayalığa, her yer kan.
Koşar sevinçlerin arkasından, zevkleri tadar dünyadaki bütün zevkleri, belki mutlu olur ama çoğu zaman hüsran.
Ölür belki, hissizleştirir kişiyi ama yok olmaz salgın hastalık gibi. Geçer ondan ona hepsine bulaştırır mikrobunu, panzehiri yoktur onun.
O, içimizde belki büyüttüğümüz belki çürüttüğümüz isteklerimizin yokluktan varlığa akışını sağlar fakat yol yakınken dönmek en büyük acıdır sahip olunan için.
Tutsaklığın içinden yalnızlığa doğru yol alır düşler ve bir gün elbet bir gün amacına ulaşır ve yalnız kalır.
Özgür ve yalnız…
paylaş:

4 yorum:

  1. tema çok güzel olmuş,ee ne de olsa değişiklik iyidir her zaman.
    düşlerim olmadan yaşayamam ama her zaman da acı verirler onlar bana;inanılmaz etkiledi yazı beni.hiçbir zaman hislerimi bu kadar ustaca anlatamam,belki de bundandır senin tarzını seviyor olmam ve kendimi buluyor olmam.

    YanıtlaSil
  2. ÖZGÜR VE YANLIZ süper bir ikili olmuş.güzel bir sonuç anlamlı bir yazı olmuş.tebrikler

    YanıtlaSil
  3. düşler kırıldıklarında ve gerçek olduklarındaki halleriyle anlamlı. ya da sadece var olduklarında, tepemizdeki devin, kendi idealimizin tam sırtımızda oturup önümüze oltanın ucunda tuttukları yiyeceklerle bizi hareket etmeye mecbur kılarlarken. en güzel tutsaklıklarımızı düşlerimle yaşamış olsak gerek... varsın gerçek olmasınlar...

    YanıtlaSil
  4. O, içimizde belki büyüttüğümüz belki çürüttüğümüz isteklerimizin yokluktan varlığa akışını sağlar fakat yol yakınken dönmek en büyük acıdır sahip olunan için...

    ımkansız olsa bıle vazgecmem ben hayal ettıklerımden...yol yakınken donmek degıl;yolun sonuna kadar gotururum hayatla beraber;yokluhtan varlıga, hayalden gercege donustugu ana kadar...

    YanıtlaSil