Süper kahraman olmak düşünüldüğü kadar kolay değil,
suçlularla savaşıyorsun, kötü adamların kıçına tekmeyi vuruyorsun falan. Ama onlar
da neticede birer insan. İşleri bitince evlerine gelip günlük aktivitelerini
gerçekleştiriyorlar. İllüstratör Greg Guillemin de tam bu noktaya parmak basmış
ve renkli illüstrasyonları ile süper kahramanların özel hayatlarına ışık
tutmuş.
bugünün inekleri yarının patronları
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 07:39:00 ÖS
etiket: gloria gaynor, i will survive, inek, reklamlar, vh1, video
yorum:
Hiç yorum yok
saç alfabesi
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 07:31:00 ÖS
etiket: alfabe, saç, saç alfabesi, sanat, shurong diao
yorum:
Hiç yorum yok
New Yorklu tasarım öğrencisi Shurong Diao kendi yazı
karakterini oluşturdu. Maşallah dünyayı dolayacak uzunluktaki saçlarını
kullanarak oluşturduğu bu yazı karakterini muhtemelen dikkat çeksin diye üstüne
başına bir şey giymeden yaptı. Yaratıcılığı için kendisini takdir ettik.
hangi ülkede alkolden sonra ne yeniyor?
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 07:05:00 ÖS
etiket: alkol, döner, haber, türkiye, ülkeler, video, yemek
yorum:
Hiç yorum yok
wes anderson porno çekerse
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 05:32:00 ÖS
etiket: adult, nacho punch, porno, video, wes anderson, youtube
yorum:
Hiç yorum yok
orgazm anında şarkı söylemek
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 05:23:00 ÖS
etiket: adam, adult, kadın, orgazm, şarkı söylemek
yorum:
Hiç yorum yok
tek kelimeyle çok şey anlatmak
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 05:15:00 ÖS
etiket: anjana iyer, çeviri, çevrilemeyen yabancı kelimeler, illüstrasyon, kelimeler, sanat
yorum:
Hiç yorum yok
Bazı kelimeler vardır, çok şey ifade eder. Bazı yabancı
kelimeler vardır, dil, o kelimeyi anlatan tek bir kelimeyi dağarcığında
bulundurmaz.
Yeni Zelandalı tasarımcı Anjana Iyer, tam da bunu
anlatan illüstrasyon çalışması hazırlamış. Farklı dillerdeki kolay kolay
çevrilemeyen kelimeleri illüstrasyonlarla anlatmaya çalışmış.
Tüm seriye ise buradan ulaşabilirsiniz.
ülkelerin mimari mekanizmaları
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 05:06:00 ÖS
etiket: federico babina, illüstrasyon, mekanizma, mimari, sanat, ülkeler
yorum:
Hiç yorum yok
Barselonalı mimar ve illüstratör Federico Babina,
mimari mekanizma olarak ülkeleri ele alarak yaratıcı bir işe imza atmış.
Archimachine adını verdiği bu seride ilgili ülkelerin ikonik mimari yapılarını
ve kültürel kimliklerini bir araya getirmiş.
Sanatçının tüm işlerine buradan ulaşabilirsiniz.
popüler kültürün ünlü ikilileri
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/10/2014 04:56:00 ÖS
etiket: ahbap, dave collinson, illüstrasyon, sanat
yorum:
Hiç yorum yok
Popüler kültürün ünlü ikilileri illüstratör Dave
Collinson tarafından bir seri halinde çizilmiş. Seride The Office’ten Michael
ve Dwight, Pulp Fiction’dan Jules ve Vincent, Breaking Bad’ten Walter ve Jesse
ve çok daha fazlası var.
Collinson’ın diğer illüstrasyonları buradan
incelenebilir.
Şimdilik - 1
I
Yine uyuyamadığım bir gecenin sonlarında, gece henüz bitmemiş, gün henüz doğmamışken, ikisi arasında sıkışıp kalmış, kim bilir eskilerin hangi garip isim ile çağırdığı bu vakitte; uyandım. Yattığım yerden kalkıp aceleyle evden dışarı çıktım. En az içinde olduğum vakti oluşturan an kadar ben de sanki koyu gök ve kuru toprak arasında sıkışıp kalmış bir geçiciliktim. Sigaramla belirsiz bir siliklikle adım adım sokakları geçtim..
Akşama daha çok vakit vardı.
***
Etrafım kapkaranlık; başlangıcından sayarsak günün geç vakti denebilirdi ama aslında akşam henüz olmamıştı. Siyah fayansların arasındaki beyaz derz, alafranga tuvalet, gösterişli lavabo ve aynadaki kendi suretim; sanki kara bir kutudayım. Aynada gördüğüm kendime baktım. Bir annenin sütsüz, uçları çatlamış göğüsleri gibiyim. Benden daha canlı biri sürekli içimdeki tüm enerji ve hayatı emiyordu. Kupkuruydum. Cansız, tükenmiş ve hırpalanmış...
Bulantılar sardı başımı, etrafıma bakındıkça siyah fayanslar sonsuzlaştı, derzler parmaklıklar gibi engeller oldu önümde. Tutundum. Fizikselliği hissetmek için tutundum. Tecrübelerimle sabit olarak tek çözümü buydu bulantılarımın. Tutunmak. Ellerimle kenarlarını kavradığım lavabonun giderine diktim gözlerimi. Gider deliği yavaş yavaş lavaboyu kapladı. Büyüdü, büyüdü tüm kara kutuyu kapladı. Artık kara kutu deliğin içindeydi, ben deliğin içindeydim, alafranga deliğin içindeydi. Bir tıkanıklıktık delikte, öyle sıkıştık kaldık.
Sağ kulağıma peş peşe çarpan ıslaklıkla delik yıkıldı, ellerim lavaboda kaldı. Ani bir hareketle sağıma döndüm. Tek gözü üzerimde, gözlerimin önünden bir balık geçti. Suratı asık ama bir o kadar da umursamaz bir şekilde, süzüle süzüle. Etrafımda balığı arayıp, ne olduğunu anlamaya çalışırken kapı vuruldu. Tekrar vuruldu. Aceleyle ellerimi yıkayıp kara kutudan çıktım. Yerime dönüp boş masaya oturdum. Çok bir kalabalık olmamasına rağmen neden ulu orta olan bu masaya oturduğumu bilmiyorum. Beklerken tüm gün kaç tane sigara içtiğimi hesapladım. Ne kadar yürüdüğümü düşündüm. Birden bire aklıma somurtan balık geldi. Bulantılarım daha ne kadar ileri gidecekti? Düşündüm. Tutunduğum anları her seferinde çıktığım yolculukları düşündüm. Kimden neyi gizlediğimi bilmeden yarım ve hızlı bir bakışla saatimi yokladım. Bu gülünç, kaçamak hareketime güldüm. Sonra kızdım kendime bu kadar erken geldiğim için. Sıkıntıdan etrafımı inceledim, kurcaladım. Önceleri gelmiş olmama rağmen bu kadar gözden geçirme fırsatı bulamamıştım mekanı. Genelde ahşaplar ve pastel palette renkler ağırdı. Bu ağırlığı bozan egzotik, yeşil dallı ağaçlar ve bazı bambular kusursuz şekilde yerleştirilmişti etrafa. Oldukça lüks bir görünüm sağlayan çoğunlukla siyah cilalı seramikler ve beyaz porselenler sadeliği ama bir o kadar da şık göstermeyi başarmıştı mekanı. Mekan bodrum katta olduğundan tam sağ çaprazımda girecek olduğu merdivenler ve solumda iki masa ötede ise boğazın manzarası vardı. Bulutlar ağır ağır güneşin üzerine oturmaya başlamıştı. Yardım çığıran bir el gibi güneşin kızıl haleleri masalara tutunuyordu. Güneş ağırlığa boyun eğdi. Tam o son ışıkla merdivenden aşağı sağlam adımlarla indi. Ak, seyrek sakallarını kesince gençleşmiş, tipi ortaya çıkmış, tebessümü gözüküyordu. Saçlarıysa her zaman kırdı zaten. Masanın yanına gelene kadar gözetledim hareketlerini. Ve bu kez doğru düzgün selamlaştık.
Kalp atışları mı bunlar?
Neredeyim ben?
Bir de gözlerimi açabilsem. Boğuluyor muyum?
Boğulmak boğulmak boğulmak?
Boğulmak; su su! Evet!
Sanırım boğuluyorum. Fakat ıslak hissetmiyorum.
Bir gözlerimi açabilsem. Bir açabilsem.
Ahhh.
Yağmur aracın camlarını yumrukluyor. Silecekler sürekli rutin hareketlerle kazanamayacağı bir savaşa girişmiş. Ne cesaret! Gök karanlık ama gece değil. Yol kenarında park halinde duruyor otomobil. Şoför yok. Araçlar umursamaz şekilde geçiyor yoldan. Her araç geçtiğinde sanki bir vakuma çekiliyormuş gibi sarsıyor otomobili. Arka koltukta üzerime atılmış bir parka ile uyandım. Ötesi puslu. Arka cama bakıyorum bir şey gözükmüyor. Sol yanım yol, ötesinde ise yüksek duvarlar var ama ne olduğunu seçemiyorum. Diğer yanımdaysa uzunluğunu göremediğim bir otluk alan. Ön yolcu koltuğunun camı aralık. Doğrulunca üzerimdeki parka düşüyor. Üşüyorum.. Açım. Direksiyona geçmek için kapıyı açtığım sırada hızlı bir araç geçiyor.
Korana! Panik! Ve uyanma. Silkiniyorum. Tedbirli ve hızlı bir şekilde direksiyona geçiyorum. Fakat bu kısa yolculukla sudan çıkmış balıktan farksızım. Sileceklerin tekrarlanan sesi sanki bir canlıymış gibi kavramama neden oluyor direksiyonu. Pencereyi kapatıyor ve anahtarı çevirip otomobili stop ettiriyorum. Bekliyorum..
Gece olmuş, yağmur durmuş. Uzun sakallı ve kaba mantolu biri gülerek camı tıklatıyor. Bir elinde sigara diğer elindeyse yükünü belli eden bir kara torba. Başında eski bir bere. Dışarı çıkıyorum. Birbirimize sarılıyoruz sıkıca.
Sakalları aklaşmış. Derisi sertliğini yitirmiş. Hareketlerinde eski çeviklik yok artık. Kir ve is kokusu sinmiş üzerine. Yükünü bagaja koyuyor ve otomobile biniyoruz. Otomobili de kir kokusu sarıyor. Açlıkla midem tıka basa dolmuş konuşacak yer kalmamış. Yemek her şeyi güzelleştirir. Açılmamış Camel paketini uzatıyorum. Paketi açıp önce bana uzatıyor sigarayı. Kendide çekiyor bir dal, yakıyorum sigaraları. Ardından çakmağı da ona uzatıyorum. Her zamanki gibi parkasının cebine koyuyor sigarasını. Sigara pek bi acıtıyor ağızları.
Olanca uzaklaştığımıza emin olduğumda bir köyde durup yolu soruyorum. Onun deyimiyle kazaya ulaşıyoruz. Ve ilk gördüğümüz yiyecek noktasında durup midelerimizi dolduruyoruz. Şimdi her şey daha güzel.
Bulantılar sardı başımı, etrafıma bakındıkça siyah fayanslar sonsuzlaştı, derzler parmaklıklar gibi engeller oldu önümde. Tutundum. Fizikselliği hissetmek için tutundum. Tecrübelerimle sabit olarak tek çözümü buydu bulantılarımın. Tutunmak. Ellerimle kenarlarını kavradığım lavabonun giderine diktim gözlerimi. Gider deliği yavaş yavaş lavaboyu kapladı. Büyüdü, büyüdü tüm kara kutuyu kapladı. Artık kara kutu deliğin içindeydi, ben deliğin içindeydim, alafranga deliğin içindeydi. Bir tıkanıklıktık delikte, öyle sıkıştık kaldık.
Sağ kulağıma peş peşe çarpan ıslaklıkla delik yıkıldı, ellerim lavaboda kaldı. Ani bir hareketle sağıma döndüm. Tek gözü üzerimde, gözlerimin önünden bir balık geçti. Suratı asık ama bir o kadar da umursamaz bir şekilde, süzüle süzüle. Etrafımda balığı arayıp, ne olduğunu anlamaya çalışırken kapı vuruldu. Tekrar vuruldu. Aceleyle ellerimi yıkayıp kara kutudan çıktım. Yerime dönüp boş masaya oturdum. Çok bir kalabalık olmamasına rağmen neden ulu orta olan bu masaya oturduğumu bilmiyorum. Beklerken tüm gün kaç tane sigara içtiğimi hesapladım. Ne kadar yürüdüğümü düşündüm. Birden bire aklıma somurtan balık geldi. Bulantılarım daha ne kadar ileri gidecekti? Düşündüm. Tutunduğum anları her seferinde çıktığım yolculukları düşündüm. Kimden neyi gizlediğimi bilmeden yarım ve hızlı bir bakışla saatimi yokladım. Bu gülünç, kaçamak hareketime güldüm. Sonra kızdım kendime bu kadar erken geldiğim için. Sıkıntıdan etrafımı inceledim, kurcaladım. Önceleri gelmiş olmama rağmen bu kadar gözden geçirme fırsatı bulamamıştım mekanı. Genelde ahşaplar ve pastel palette renkler ağırdı. Bu ağırlığı bozan egzotik, yeşil dallı ağaçlar ve bazı bambular kusursuz şekilde yerleştirilmişti etrafa. Oldukça lüks bir görünüm sağlayan çoğunlukla siyah cilalı seramikler ve beyaz porselenler sadeliği ama bir o kadar da şık göstermeyi başarmıştı mekanı. Mekan bodrum katta olduğundan tam sağ çaprazımda girecek olduğu merdivenler ve solumda iki masa ötede ise boğazın manzarası vardı. Bulutlar ağır ağır güneşin üzerine oturmaya başlamıştı. Yardım çığıran bir el gibi güneşin kızıl haleleri masalara tutunuyordu. Güneş ağırlığa boyun eğdi. Tam o son ışıkla merdivenden aşağı sağlam adımlarla indi. Ak, seyrek sakallarını kesince gençleşmiş, tipi ortaya çıkmış, tebessümü gözüküyordu. Saçlarıysa her zaman kırdı zaten. Masanın yanına gelene kadar gözetledim hareketlerini. Ve bu kez doğru düzgün selamlaştık.
***
II
-3 gün önce-
Neredeyim ben?
Bir de gözlerimi açabilsem. Boğuluyor muyum?
Boğulmak boğulmak boğulmak?
Boğulmak; su su! Evet!
Sanırım boğuluyorum. Fakat ıslak hissetmiyorum.
Bir gözlerimi açabilsem. Bir açabilsem.
Ahhh.
Yağmur aracın camlarını yumrukluyor. Silecekler sürekli rutin hareketlerle kazanamayacağı bir savaşa girişmiş. Ne cesaret! Gök karanlık ama gece değil. Yol kenarında park halinde duruyor otomobil. Şoför yok. Araçlar umursamaz şekilde geçiyor yoldan. Her araç geçtiğinde sanki bir vakuma çekiliyormuş gibi sarsıyor otomobili. Arka koltukta üzerime atılmış bir parka ile uyandım. Ötesi puslu. Arka cama bakıyorum bir şey gözükmüyor. Sol yanım yol, ötesinde ise yüksek duvarlar var ama ne olduğunu seçemiyorum. Diğer yanımdaysa uzunluğunu göremediğim bir otluk alan. Ön yolcu koltuğunun camı aralık. Doğrulunca üzerimdeki parka düşüyor. Üşüyorum.. Açım. Direksiyona geçmek için kapıyı açtığım sırada hızlı bir araç geçiyor.
Korana! Panik! Ve uyanma. Silkiniyorum. Tedbirli ve hızlı bir şekilde direksiyona geçiyorum. Fakat bu kısa yolculukla sudan çıkmış balıktan farksızım. Sileceklerin tekrarlanan sesi sanki bir canlıymış gibi kavramama neden oluyor direksiyonu. Pencereyi kapatıyor ve anahtarı çevirip otomobili stop ettiriyorum. Bekliyorum..
***
Sakalları aklaşmış. Derisi sertliğini yitirmiş. Hareketlerinde eski çeviklik yok artık. Kir ve is kokusu sinmiş üzerine. Yükünü bagaja koyuyor ve otomobile biniyoruz. Otomobili de kir kokusu sarıyor. Açlıkla midem tıka basa dolmuş konuşacak yer kalmamış. Yemek her şeyi güzelleştirir. Açılmamış Camel paketini uzatıyorum. Paketi açıp önce bana uzatıyor sigarayı. Kendide çekiyor bir dal, yakıyorum sigaraları. Ardından çakmağı da ona uzatıyorum. Her zamanki gibi parkasının cebine koyuyor sigarasını. Sigara pek bi acıtıyor ağızları.
Olanca uzaklaştığımıza emin olduğumda bir köyde durup yolu soruyorum. Onun deyimiyle kazaya ulaşıyoruz. Ve ilk gördüğümüz yiyecek noktasında durup midelerimizi dolduruyoruz. Şimdi her şey daha güzel.
***
a clockturk orange
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 5/08/2014 05:26:00 ÖS
etiket: afiş, clockturk orange, recep tayyip erdoğan, sanat
yorum:
Hiç yorum yok
Muhteşem bir mizah yetisi olan sanatçı Saint Hoax,
büyük bir ustalıkla siyaseti ve film afişlerini bir araya getirmiş ve ortaya
ilginç işler çıkmış.
porno izle amerika yeşillensin!
yazan: tunalızade gürkan efendi
tarih: 4/30/2014 12:43:00 ÖS
etiket: adult, ağaç, big dick, haber, pornhub, porno, porno izle
yorum:
2 yorum
İnternet porno camiasının devlerinden PornHub, Big Dick
kategorisinden izlenen her 100 video için 1 ağaç dikme sözü verdi. Dikilecek olan
ağaç sayısı da şuradan sayılıyor.
Oturduğunuz yerden Amerika için daha çok yeşil alan
yaratılmasında bir tuzunuz olmasını istiyorsanız, açıp porno izleyebilirsiniz.
Ayda 1 milyardan fazla ziyaretçi ağırlayan site, Amerika’da kurak arazi bırakmayacak gibi görünüyor. Şimdiden 13 binden fazla
ağaç dikilmeyi bekliyor.
Bunlar da PornHub reklamlarından bazıları: