Düşünceler Hasta

Parmak uçlarımda başlayan ufalanma maratonu; vücudumun diğer uzuvlarına da sıçradı. Yok olmaya başladı tüm vücudum. Etten, kemikten oluşmayacağım artık. Bir enerji kütlesiyim. Bir ışık topuyum. Kulakları tırmalayan bir ses dalgasıyım. Teninizde dolaşan rüzgarın içerisine atlamış bir tozdan yolcuyum. -Acelem yok son durağa kadar gidiyorum.- Denizin dibindeki en kirli yosun grubunda yaşayan bakteri kolonisinin lideriyim. Ahtapot kollarındaki minerallerim. Kan basıncıyım. -En basınçlısından.- Yaşanan en büyük orgasmdaki dimdik olan tüylerin toplamıyım. Burun kılındaki mukusa yapışmış tehlikeli bir virüsüm. Kül tablasının tortulu kısmıyım. Klavyenin arasına kaçan ekmek parçasıyım. Harabelerde kimsesiz bırakılan ve köpek sidiği kokan sünger parçasıyım. İğne battığında yüzeye çıkan ilk kan damlasıyım. Kaşındığınızda tırnağınıza takılan, ölü hücrelerim. Gökyüzünü izleyen çiftlerin, ilk öpücüğündeki tükürük seliyim. Suya düştüğünde duyulan yanma hissiyim. Gözlük camına takılmış parmak iziyim. Kitabın arasında unutulmuş takvim yaprağının yırtılmış kenarıyım. Pili bitmiş bir saatin; tembel akrebiyle, yelkovanı arasındaki mesafeyim. En önemli projelerin üzerine dökülen kahveyim. En büyük dövmedeki, en acı verici darbeyim. Bir ağacın ölü dalına yuva yapmış işçi karıncayım. Bir filin hortumuna aldığı suyun tazyiğiyim. Aslanın keskinin dişleri arasına takılmış et parçasıyım. Çürümüş dişin içine kaçan, yiyecek tanesiyim. Bozulmuş bir monitörün oksit yapmış lehimiyim. Sevinen taraftar grubunun çıkarttığı en iğrenç sesim. Hastaneye yetişmeye çalışan ailenin kafasındaki en acı verici soru işaretiyim. En sevdiğin tişörtüne dökülen meyvesuyunun leke yapan kısmıyım. Dünyaya geldiğinde ağzından akıttığın sıvıyım. Çocukların topunu patlatan amcanın, elindeki bıçağın uç kısmıyım. Kurbağa yavrularının yaşadığı bir su birikintisiyim. Yere düşünce elinize batan taş parçasıyım. Gözüne giren kirpik tanesiyim. Bebeklerin ağzının kenarında kalan, mama birikintisiyim. İstenmeyen tüyüm. Traş bıçağının keskin tarfına takılan sivilce başıyım. Kepekli saçım. Dökülen saç tanesiyim. Kaşıntı hissiyim. Vücudundaki, en bozuk genim. Başınıza gelebilecek, en kötü hastalığın başlangıcıyım. Hastalıklı düşünceyim. Ta kendisiyim…

devamı...

İnsanlığın Maskesidir Kese Kağıdı

Her sabah uyandığımda o paslanmış maskeyi takıyorum suratıma. Küf kokusuna alıştım sayılır. Burnumun direği yıkılmamayı öğrendi. Toplum seviyor beni. Bayılıyor hatta. Ramak kaldı büyük adam olmama. Ramak kaldı omuzlarda taşınmaya. Ramak kaldı dünyayı kurtaran kişi olmaya. Kürküme bayılıyorlar. Benden çok yiyor pezevenk. Sürekli tok karnı. Çakmak gibi çakan gözler süzüyor bedenimin her yanını. Sevişiyorlar benimle adeta.
Bilmedikleri çok önemli bir şey var. Kaçırdıkları en büyük nokta. Belki de görmek istemedikleri Ayrıntı silsilesi… O maskenin altında yaşayan piç kurusu. Çürümüş bir ruh. Gülümseyen dişlerinin arkasında yaşayan çirkin parazit.Mağara diplerinde yaşayan kör bir semender. Maskeyi attığında herbirinin dişlerini sökecek bir canavar. Düşünceleri bıçak gibi keskin bir asi. Yok olmuş acınası bir köşe başı tinercisi. Ama kirletilmemiş, saf halinde kalmış bir elmas kadar parlak, aynı zamanda dişleri paramparça edecek kadar sert. Köstebeğin karnı gibi pürüzsüz ve yumuşak. Ilık bir duş sonrası rahatlığını yaşayan bir birey. Gerçek. Gizli kalmış bir gerçek.

devamı...