Bazı geceler çok üzgün oluyorum. Lodos sahilden taraf vururken
benliğimin karanlığına saplanmış bir bıçak gibi pişmanlığım ay ışığından
tekrar bana doğru yansıyor. Yansıyan mı pişmanlığım yok sa pişmanlığım
mı yansıtan onu henüz idrak edemesemde bazı geceler çok üzgün oluyorum. o
kadar üzülüyorum ki bir insanın bu kadar üzülebilecek derecede
evrimleşebilmiş olması obiyolojik açıdan mantıksız...