“Artık yazamıyorum” dedim.
Yüzüme uzun uzun baktı. Bir teselli cümlesi, bir umut ışığı,
ruhumun ateşini söndürecek güzel cümleler dökülsün istiyordum dudaklarından.
Yalan söylesin istiyordum. Elleri ellerime uzandı.
“Boşver, zaten kötü yazıyordun belki böylesi senin için daha
iyidir” dedi.
Geçmişimin...